در مسجد نزد پیامبر نشسته بودم که عباس بن عبدالمطلب عموی ر
در مسجد نزد پیامبر نشسته بودم که عباس بن عبدالمطلب عموی رسول خدا وارد شده سلام کرد، رسول خدا سلام او را جواب داده و به او خوش آمد گفت . پس از آن عباس گفت : ای رسول خدا! چرا خداوند علی بن ابی طالب را بر ما فضیلت و برتری داده در صورتی که ما همگی از یک خاندان می باشیم ؟
پیامبر فرمود: هنگامی که خدای توانا من و علی را خلق کرد آسمان و زمین ، بهشت و دوزخ ، لوح و قلمی در کار نبود. و زمانی که خدا تصمیم گرفت ما را بیافریند سخنی گفت که از آن نوری به وجود آمد، سپس سخن دیگری گفت که از آن نوری دیگر پدید آمد، آنگاه آنها را با یکدیگر ممزوج نمود، و من و علی را از آن به وجود آورد، و نور عرش را از نور من خلق کرد؛ بنابراین ، من از عرش برترم ، و نور آسمانها را از نور علی خلق کرد و پس علی نیز از آسمانها برتر است ؛ و نور آفتاب را از نور حسن و نور ماه را از نور حسین آفرید، پس آنان از آفتاب و ماه برترند. ملائکه خدای سبحان را تسبیح می کنند و می گویند: پاک و منزه است خدا که این نورها در نزد او گرامی هستند.
هنگامی که خداوند اراده نمود تا ملائک را مورد آزمایش قرار دهد ابری تاریک بر ایشان فرستاد طوری که نتواند یکدیگر را ببینند، در این حال ملائکه گفتند: پروردگارا! از آن روزی که ما را آفریده بودی هرگز چنین چیزی را ندیده بودیم ، تو را به حق این نورها سوگند می دهیم که این تاریکی و ظلمت را از ما دور نمایی ؟ و در این حال خدای متعال نور فاطمه را آفرید و آن را مانند قندیل بر کنار عرش آویخت و از آن نور آسمانها و زمین های هفتگانه را خلق کرد، و به این جهت فاطمه را زهرا نامیده اند.
ملائکه خدا را تسبیح و تقدیس می کردند، پس خداوند به ایشان فرمود: به عزت و جلالم ، ثواب تسبیح و تقدیس شما را برای اینان یعنی فاطمه ، پدر، شوهر و فرزندانش قرار خواهم داد.
سلمان می گوید: عباس برخاسته خارج شد و در این حال با علی بن ابی طالب مواجه گردید، پس علی را در آغوش گرفت و میان دو چشم وی را بوسید و به او گفت : پدرم به فدای اهل بیت مصطفی باد، چقدر شما در نزد خدای تعالی عزیز و گرامی هستید!
ترجمه : دیلمی در ارشادالقلوب از سلمان فارسی
پیامبر فرمود: هنگامی که خدای توانا من و علی را خلق کرد آسمان و زمین ، بهشت و دوزخ ، لوح و قلمی در کار نبود. و زمانی که خدا تصمیم گرفت ما را بیافریند سخنی گفت که از آن نوری به وجود آمد، سپس سخن دیگری گفت که از آن نوری دیگر پدید آمد، آنگاه آنها را با یکدیگر ممزوج نمود، و من و علی را از آن به وجود آورد، و نور عرش را از نور من خلق کرد؛ بنابراین ، من از عرش برترم ، و نور آسمانها را از نور علی خلق کرد و پس علی نیز از آسمانها برتر است ؛ و نور آفتاب را از نور حسن و نور ماه را از نور حسین آفرید، پس آنان از آفتاب و ماه برترند. ملائکه خدای سبحان را تسبیح می کنند و می گویند: پاک و منزه است خدا که این نورها در نزد او گرامی هستند.
هنگامی که خداوند اراده نمود تا ملائک را مورد آزمایش قرار دهد ابری تاریک بر ایشان فرستاد طوری که نتواند یکدیگر را ببینند، در این حال ملائکه گفتند: پروردگارا! از آن روزی که ما را آفریده بودی هرگز چنین چیزی را ندیده بودیم ، تو را به حق این نورها سوگند می دهیم که این تاریکی و ظلمت را از ما دور نمایی ؟ و در این حال خدای متعال نور فاطمه را آفرید و آن را مانند قندیل بر کنار عرش آویخت و از آن نور آسمانها و زمین های هفتگانه را خلق کرد، و به این جهت فاطمه را زهرا نامیده اند.
ملائکه خدا را تسبیح و تقدیس می کردند، پس خداوند به ایشان فرمود: به عزت و جلالم ، ثواب تسبیح و تقدیس شما را برای اینان یعنی فاطمه ، پدر، شوهر و فرزندانش قرار خواهم داد.
سلمان می گوید: عباس برخاسته خارج شد و در این حال با علی بن ابی طالب مواجه گردید، پس علی را در آغوش گرفت و میان دو چشم وی را بوسید و به او گفت : پدرم به فدای اهل بیت مصطفی باد، چقدر شما در نزد خدای تعالی عزیز و گرامی هستید!
ترجمه : دیلمی در ارشادالقلوب از سلمان فارسی
۱.۹k
۱۰ اسفند ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.