ما کلآ (کلن) یک و نیم سال شد به دیار دوست و برادر جمهوری

ما کلآ (کلن) یک و نیم سال شد به دیار دوست و برادر جمهوری اسلامی ایران مهاجرت کردیم و اینجا مسکن گزین شدیم یادمه زمان که با هزاران بدبختی،دوری و دشواری های راه و مسیر های طولانی شب ها و روز ها را با پای پیاده راه رفتیم و با گذشتن از شین زار ها،کوه ها و دره های خوفناک بالاخره به کشوری رسیدیم که هیچگاه خود را نسبت به آن و مردمان آن بیگانه حساب نمی کردیم و همواره خود را در آن و جز مردمان آن میدیدیم رسیدیم (ایران)
ایران که ما شیعیان افغانستان با خوشی اش خود را خوشبخت و با غمش خود را غمگین احساس می کردیم، رسیدن و زندگی کردن به چنین کشوری برای هر تبعه شیعه افغانستانی یک آرزو است. بر گردیم به اصل موضوع یک بام و دو هوا !
از سال های قبل چیزی نمیدانم اما از روزی که ما وارد جمهوری اسلامی شدیم قیمت ها تقریبآ درخور تحمل بود مثلآ یک روغن پنج کیلوی ۸۰ تومان کم و بیش بود مزد کارگری هم در حد ۲۰۰ تا ۲۵۰ تومان بود یک کیلو مرغ ۲۱ تومان بود مزد کارگری هم در حد ۲۰۰ تا ۲۵۰ تومان بود ماکارونی در حد ۶ تا ۷ تومان بود مزد کارگری هم در حد ۲۰۰ تا ۲۵۰ تومان بود سیب زمینی و پیاز در حد ۳ تا ۴ تومان بود مزد کارگری هم در حد ۲۰۰ تا ۲۵۰ تومان بود رهن و اجاره خانه در حد توان یک کارگر بود اما حالا رهن و اجاره گرفتن در توان چند کارگر نیست روغن پنج کیلو شده بالای ۳۰۰ تومان اما مزد کارگری همون ۲۰۰ تا ۲۵۰ گوشت شده بالای ۴۰۰ تومان اما مزد کارگری همون ۲۰۰ تا ۲۵۰ تومان مرغ شده بالای ۶۰ تومان اما مزد کارگری همون ۲۰۰ تا ۲۵۰ تومان.
نمی دانم در حد شایعات است یا هم واقعیت دارد میگن چون طبقه کارگر بیشتر شون اتباع افغانستانی است در زمینه یکسان سازی حقوق کارگری و قیمت ها اصلآ توجه نمیشه...