خودت بگو چیه دست اون مجسمه

خودت بگو چیه دست اون مجسمه
یه شعله از جهنمه
چقدر شبیه اون ستاره های روی پرچمه
خودت بگو ستاره هات بهای خون چندتا آدمه
جنایت هات زیاده اونقدر که مرگ هم برای تو کمه

مرگ برای تو چه آشناست
میچرخه مثل یک شبه توی خیابونای لاس وگاس
مرگ تو زندگی بی هدف
تو خونه های بی خداست
مرگ تو حبس روح آدماست

حالا سکوت تا همه صدا ست
صدا برات چه آشناست
گوشاتو باز کن صدا
صدای مرگ بر آمریکاست

حقوق آدما برای تو
میون غربت ابوقریب
میون فقر و نا امیدی عراقیاست
میون خشم فرگوسن توی ویتنام و چچن
توی فلسطین و کوبا تو فتنه ها تو کودتا
همه میگن یک صدا
مرگ بر آمریکا

حالا سکوت تا همه صدا ست
صدا برات چه آشناست
گوشاتو باز کن صدا
صدای مرگ بر آمریکاست

تمومه وعده هات سرابه و نشونت و عقابه و
رو خاک پُر از جنازه ی کبوتره
گلوی زخمی صدای ما
با پنجه ی تو آشناتره
هنوز سنگ فرش خیابونا
از اشک مادرا و خون قنچه ها تره
دلت میخواد بگن که پرچمت سره
میخوای بگن تمدن تو برتره
آره تو برتری تو کشتن کبوترا
توی نمک زدن به زخم مادرا
توی شروع جنگ و تفریقه میون کشورا
تو برترین تو دانشه
تو دانشی که آدمارو میکشه
داره جهانو خط زندگیت به سمت مرگ میکشه