وقتی که دل از دنیا، آمیخته ی درد است

وقتی که دل از دنیا، آمیخته ی درد است
وقتی که دل از دنیا، آمیخته ی درد است
وقتی که صداقت‌ها، آلوده به صد رنگ است
خود را به خدا بسپار، چون اوست که بی رنگ است
چون وادی عشق او دور از همه نیرنگ است
خود را به خدا بسپار، آن لحظه که تنهایی
آن لحظه که دل دارد از تو طلب یاری
خود را به خدا بسپار، همراه سراسر اوست
دیگر تو چه می‌خواهی! بهر طلب از دوست
خود را به خدا بسپار، آن لحظه که گریانی
آن لحظه که از غم‌ها، بی تابی و حیرانی
خود را به خدا بسپار، چون اوست نوازشگر
چون ناز تو می‌خواهد، او را ز درون بنگر