چقدر سخته روزای دلتنگی...

چقدر سخته روزای دلتنگی...
چقدر سخته نامردیه روزگارو با سنه کم ببینی...
چقدر سخته که حتی خدام تنهات بزاره...
چقدر سخته کثیف بودن جامعه روتواین سن ببینی...
چقدر سخته دخترهمیشه بسوزه وپسر همیشه بسوزونه...
چقدر سخته هیچ مرحمی واسه دردات نباشه...
چقدر سخته زخم زبونای دوستات تیکه تیکت کنه...
چقدر سخته دوستات همش بگن که توحیفی ولی هیچکاری واست نکنن...
چقدر سخته عاشق باشیو اون لعنتی ندونه...
چقدر سخته ازروظاهربخندی ولی ازباطن کوه دردوغم باشی...
چقدرسخته که اززندگی ناامید باشی...
چقدر سخته حرفای دلتو کسی نفهمه و تومجبور شی تو فضای مجازی باشی...
چقدرسخته بااین سن اشکاتو بالشتت پاک کنه...
چقدر سخته صب که ازخواب بیدارمیشی مادرت بگه بالشت چرا خیسه وتوهزارتادروغ بگی ولی تنها خودت بدونی تودلت چه غوغاییه...
چقدر سخته بدبخت شدن تواین سن...
چقدر سخته ی مدت طولانی اون لامصبو نبینی ...
چقدر سخته دوستات تحقیرت کنن...
چقدر سخته اینهمه خردشدن غرور و اینهمه شکستن...
.
.
.
.
اهای خدااااااااااااا دنیات خییییییییییییییییلی بیرحمه.....
اهای خدااااااااااااا قربونت برم چقدر غریبی روزمیییییی