تــو کـه نمـی دانــی . . .
تــو کـه نمـی دانــی . . .
دیـشـب آن قــدربــاران آمــد
کـه اگــر بگـویــم یــاد تــو نبـــودم
بــاران بــا مـن قهــر مـی کنــد
آن قـدر از پنجره بیرون را نگاه کردم
کـه اگـر بگـویـم منتظـر تــو نبــودم
پنجــره بــا مـن قهـر مـی کنـد
آن قــدر دلتنــگ خــوابیـــدم
کـه اگــر بگـویــم خــواب تــو را نـدیـدم
خـوابـت هـم مـرا تــرک مــی گـویـد . . .
دیـشـب آن قــدربــاران آمــد
کـه اگــر بگـویــم یــاد تــو نبـــودم
بــاران بــا مـن قهــر مـی کنــد
آن قـدر از پنجره بیرون را نگاه کردم
کـه اگـر بگـویـم منتظـر تــو نبــودم
پنجــره بــا مـن قهـر مـی کنـد
آن قــدر دلتنــگ خــوابیـــدم
کـه اگــر بگـویــم خــواب تــو را نـدیـدم
خـوابـت هـم مـرا تــرک مــی گـویـد . . .
۹۸۹
۱۰ فروردین ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.