بزرگ تر که میشویم چشمه ی احساس دلمان نیز بزرگ تر میشود

بزرگ تر که میشویم چشمه ی احساس دلمان نیز بزرگ تر میشود 
سرشت خوبی ها سست میشود
رها می کنیم کودکی را..معرفت و مردانگی را..
زندگی برایمان شریف تر میشودبزرگ تر که میشویم..
سیراب میشود دل کوچکمان از محبت مادرانمان
و دل می بندیم به خیابان های شلوغ..
رضایتمان تکان سری میشود و نارضایتیمان  .. خم ابرو..
عجب دورانی بود دوران کودکی..
برای هر چیز جان میکندیم حرص میزدیم..اشک می ریختیم...
بزرگ تر که شدیم قدر آن روز ها را خوب فهمیدیم..