گاهگاهی که به یادت غزلی می خوانم
گاهگاهی که به یادت غزلی می خوانم
اشک مهمان دلم می گردد
سفرش از ته دل تا کف دست ...
چه کسی میداند؛باز شاید سفری در پیش است ...
و تمامی غزلهای جهان کاروانی شده اند ...
ساربانش غم و صبر
اشک مهمان دلم می گردد
سفرش از ته دل تا کف دست ...
چه کسی میداند؛باز شاید سفری در پیش است ...
و تمامی غزلهای جهان کاروانی شده اند ...
ساربانش غم و صبر
۵۸۰
۱۹ فروردین ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.