صندلیهای غمگین

تا به حال از این زاویه بهشان نگاه نکرده بودم. صندلی‌های سرخرنگ داخل بوفه محل کارم را می‌گویم. نمی‌دانم طراحان چرا برای پشتی #صندلی حفره و شبکه در نظر می‌گیرند. لابد از نظر #ارگونومی مفید فایده است. اما این حفره‌ها در این صندلی‌ها چیز دیگریست. وضعیت آنها در کنارهم با حجم کل پشتی، حالتی از یک #چهره غمگین را ایجاد کرده‌است. چهره‌ای که با توجه نوع کاربری صندلی حالتی از عدم رضایت را در بیننده پدید می‌آورد. گویا صندلی آه کشان، دهان به #فغان گشوده است!! راستش تازگی‌ها با این نگاه غذا خوردن در آن بوفه برایم تا حدی سخت شده!!