از زخم زبان های مردم ناراحت نباش اینها همان هایی هستند که

از زخم زبان های مردم ناراحت نباش اینها همان هایی هستند که به آسمان و هوای بارانی میگویند “خراب

*
باز باران با ترانه
می خورد بر بام خانه
یادم آرد کربلا را
دشت پر شور و نوا را
گردش یک ظهر غمگین
گرم و خونین
لرزش طفلان نالان زیر تیغ و نیزه ها را
*

باران مرا یاد چتر می اندازد و چتر مرا یاد قرارمان
قرارمان که یادت هست؟
اینکه آغوشت را چتر کنی تا چشمهایم بیش ازین خیس نشوند؟؟؟!!!