ورزش مدیا: مثل سلمانی های بیکار که سر هم را می تراشند، ست
ورزش‌مدیا: مثل سلمانی‌های بیکار که سر هم را می‌تراشند، ستارگان بدلی نسل بی‌افتخار تیم ملی هم صبح تا شب در حال نوشابه باز کردن برای هم هستند. علیرضا بیرانوند که چندی قبل از سوی عالیجناب مهدی طارمی به عنوان بهترین گلر تاریخ ایران ملقب شده بود، فقط با یک کلین‌شیت در جام ملت‌ها و سه روز زودتر از زمان موعود به ایران برگشت. همه اینها اما باعث نشد او از تک و تا بیفتد: «با قدرت می‌گویم ما بهترین نسل تاریخ فوتبال ایران هستیم.» شبیه همان حرف‌هایی که علیرضا جهانبخش هم بارها، از جمله بعد از شکست برابر قطر به زبان آورده بود.
حتی اگر اینها واقعا بهترین نسل تاریخ بودند هم این همه تکرار و خودستایی حال مخاطب را به هم می‌زد، چه برسد به حالا که هر چه از آنها به یاد می‌آوریم، فقط شکست و ناکامی است. تیم ملی با شاکله فعلی، دو جام‌جهانی و سه جام ملت‌ها را از دست داده است، در هر دو تورنمنت سنگین‌ترین شکست‌های تاریخ فوتبال ایران به نام همین جماعت ثبت شده و تنها قاب‌های دلخوش‌کنک از آنها، مربوط به شکست‌های نزدیک برابر تیم‌های بزرگ بوده است. در جام‌جهانی قبلی صعود سه تیم آسیایی از مرحله گروهی را دیدند و در این جام ملت‌ها شاهد تقابل دو تیمی در فینال هستند که مجموع جمعیت‌شان پانزده میلیون نفر است و کل بازیکنان‌شان روی هم، نصف کاروان پرمدعای ایران ارزش دارد. بله؛ باخت برای هر تیمی پیش می‌آید. فقط فرقش این است که ژاپن و کره با شرمساری محض به کشورشان برمی‌گردند و سون بزرگ متواضعانه از خودش با عنوان «رهبر بد» یاد می‌کند، ما اما اینجا گرفتار ورشکسته‌های طلبکاریم، نسل کتک‌خوری که هر بار از زمین بلند می‌شود، گرد و خاکش را می‌تکاند و می‌گوید: «دیدی چطور ادبت کردم؟!»
از قضا شما خیلی شبیه همان دولتمردانی هستید که برای‌شان غش و ضعف می‌کنید و سکه و حواله می‌گیرید. آنها هم مثل شما مقبولیت و پیشرفت‌هایی دارند که فقط خودشان متوجه‌اش می‌شوند. آنها هم مثل شما در عالم حرف و ادعا کمر عالم و آدم را شکسته‌اند، اما با هفت هزار صفحه برنامه اقتصادی، زورشان به قیمت گوجه و تخم‌مرغ هم نمی‌رسد. بمانید برای هم؛ پای مردم را هم الکی وسط نکشید!
پی‌نوشت: کاش امشب علیرضا بیرانوند با دقت فینال آسیا را دیده باشد. در این صورت او معنای واقعی عبارت «نسل طلایی» را خواهد فهمید؛ تیمی از کشوری با یک میلیون جمعیت بومی که برای دومین بار پیاپی قهرمان جام ملت‌ها شد، اما بعید است به اندازه شما ادا و ادعا داشته باشد!
حتی اگر اینها واقعا بهترین نسل تاریخ بودند هم این همه تکرار و خودستایی حال مخاطب را به هم می‌زد، چه برسد به حالا که هر چه از آنها به یاد می‌آوریم، فقط شکست و ناکامی است. تیم ملی با شاکله فعلی، دو جام‌جهانی و سه جام ملت‌ها را از دست داده است، در هر دو تورنمنت سنگین‌ترین شکست‌های تاریخ فوتبال ایران به نام همین جماعت ثبت شده و تنها قاب‌های دلخوش‌کنک از آنها، مربوط به شکست‌های نزدیک برابر تیم‌های بزرگ بوده است. در جام‌جهانی قبلی صعود سه تیم آسیایی از مرحله گروهی را دیدند و در این جام ملت‌ها شاهد تقابل دو تیمی در فینال هستند که مجموع جمعیت‌شان پانزده میلیون نفر است و کل بازیکنان‌شان روی هم، نصف کاروان پرمدعای ایران ارزش دارد. بله؛ باخت برای هر تیمی پیش می‌آید. فقط فرقش این است که ژاپن و کره با شرمساری محض به کشورشان برمی‌گردند و سون بزرگ متواضعانه از خودش با عنوان «رهبر بد» یاد می‌کند، ما اما اینجا گرفتار ورشکسته‌های طلبکاریم، نسل کتک‌خوری که هر بار از زمین بلند می‌شود، گرد و خاکش را می‌تکاند و می‌گوید: «دیدی چطور ادبت کردم؟!»
از قضا شما خیلی شبیه همان دولتمردانی هستید که برای‌شان غش و ضعف می‌کنید و سکه و حواله می‌گیرید. آنها هم مثل شما مقبولیت و پیشرفت‌هایی دارند که فقط خودشان متوجه‌اش می‌شوند. آنها هم مثل شما در عالم حرف و ادعا کمر عالم و آدم را شکسته‌اند، اما با هفت هزار صفحه برنامه اقتصادی، زورشان به قیمت گوجه و تخم‌مرغ هم نمی‌رسد. بمانید برای هم؛ پای مردم را هم الکی وسط نکشید!
پی‌نوشت: کاش امشب علیرضا بیرانوند با دقت فینال آسیا را دیده باشد. در این صورت او معنای واقعی عبارت «نسل طلایی» را خواهد فهمید؛ تیمی از کشوری با یک میلیون جمعیت بومی که برای دومین بار پیاپی قهرمان جام ملت‌ها شد، اما بعید است به اندازه شما ادا و ادعا داشته باشد!
۲۰.۹k
۲۱ بهمن ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۱۸)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.