بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
هر کاری برای رسیدن به نتیجه در آینده انجام میشود، پس چگونه در زمان حال، از نتیجهای که هنوز به دست نیامده، لذت ببریم؟!
در قرآن مجید و احادیث، به اهمیت هر سه زمان گذشته حال و آینده تصریح شده است، اما متناسب با موضوعات گوناگون.
گوینده، در نظر داشته که لذتگرایی را ترویج کند؛ یا به نوعی اومانیسم را که کمال را در منفعت و لذت شخصی می بیند تبلیغ و القا کند، اما چون سوادش را نداشته، خلط مبحث کرده است؛ چنان که در پرسش قبلی گفته بود: نباید به نیازها توجه کنیم، بلکه باید به لذت توجه کنیم!
الف) - گاهی باید به زمان گذشته توجه نمود، تا درس و عبرت شود، راه رفته شده مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد و در نقاط ضعف و قوت، یا درستی و نادرستی آن دقت شود. اهمیت تاریخ و مطالعۀ آن نیز به همین دلیل است. وگرنه برای ما چه فرقی دارد که هزار سال پیش، صد سال پیش، یا یک روز گذشته، و حتی ساعتی پیش، چه اتفاقی افتاده است؟!
اگر هم اکنون در زمان حال در یک نقطه، یک موقعیت و شرایط خاصی قرار گرفته ایم، همه نتیجۀ گذشتههای دور و نزدیک میباشد. اگر کسی در حال حاضر احساس دلدرد کند، زود به خاطر می آورد که در گذشته هر چند نیم ساعت پیش چه خورده است - کسی که اکنون در یک رتبه و مقام علمی قرار گرفته و یا تخصصی به دست آورده، همه نتیجۀ تلاش او در گذشته میباشد.
ب)- به صورت مدام و مستمر، باید آینده را در نظر داشت و اگر کسی به آینده فکر نکند، هیچ حرکتی نخواهدکرد؛چرا که حرکت برای رسیدن است و این وصال در آینده رخ میدهد.
همینقدر که میگویند: خواستهها و نیز تأکید به کار کردن برای رسیدن به خواستهها دارند، یعنی نگاه به آینده، نه به زمان حال. چرا که هر کاری، برای رسیدن به اهداف و خواستهها در آینده انجام میپذیرد. نه کسی برای گذشته کار میکند و نه کسی برای زمان حال کاری میکند؛ چرا زمان حال، فقط یک لحظه است و به سرعت مبدل به زمان گذشته میشود.
ج) - انسان، هستی و کمال محض نیست، اما عاشق کمال است.بنابراین،با تمام وجود نیازمند و سراسر نیاز است؛ و تمامی تلاش او، برای رفع نیازها و رسیدن به کمال در آیندۀ دور یا نزدیک میباشد.بنابراین نمیتواند به گذشته، حال و آینده فکر نکند و فقط از زمان حال لذت ببرد!
به طور کلی، لذت در رفع نیاز است؛ خواه مادی باشد یا معنوی. وقتی انسان تشنه میشود، یک نیاز شدید پیدا میکند و وقتی آبی گوارا را مینوشد و نیازش مرتفع میگردد، از آن لذت میبرد. کسب علم، اخلاق، تقوا و عبادات نیز لذات روحی و معنوی را به همراه دارند، (ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
هر کاری برای رسیدن به نتیجه در آینده انجام میشود، پس چگونه در زمان حال، از نتیجهای که هنوز به دست نیامده، لذت ببریم؟!
در قرآن مجید و احادیث، به اهمیت هر سه زمان گذشته حال و آینده تصریح شده است، اما متناسب با موضوعات گوناگون.
گوینده، در نظر داشته که لذتگرایی را ترویج کند؛ یا به نوعی اومانیسم را که کمال را در منفعت و لذت شخصی می بیند تبلیغ و القا کند، اما چون سوادش را نداشته، خلط مبحث کرده است؛ چنان که در پرسش قبلی گفته بود: نباید به نیازها توجه کنیم، بلکه باید به لذت توجه کنیم!
الف) - گاهی باید به زمان گذشته توجه نمود، تا درس و عبرت شود، راه رفته شده مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد و در نقاط ضعف و قوت، یا درستی و نادرستی آن دقت شود. اهمیت تاریخ و مطالعۀ آن نیز به همین دلیل است. وگرنه برای ما چه فرقی دارد که هزار سال پیش، صد سال پیش، یا یک روز گذشته، و حتی ساعتی پیش، چه اتفاقی افتاده است؟!
اگر هم اکنون در زمان حال در یک نقطه، یک موقعیت و شرایط خاصی قرار گرفته ایم، همه نتیجۀ گذشتههای دور و نزدیک میباشد. اگر کسی در حال حاضر احساس دلدرد کند، زود به خاطر می آورد که در گذشته هر چند نیم ساعت پیش چه خورده است - کسی که اکنون در یک رتبه و مقام علمی قرار گرفته و یا تخصصی به دست آورده، همه نتیجۀ تلاش او در گذشته میباشد.
ب)- به صورت مدام و مستمر، باید آینده را در نظر داشت و اگر کسی به آینده فکر نکند، هیچ حرکتی نخواهدکرد؛چرا که حرکت برای رسیدن است و این وصال در آینده رخ میدهد.
همینقدر که میگویند: خواستهها و نیز تأکید به کار کردن برای رسیدن به خواستهها دارند، یعنی نگاه به آینده، نه به زمان حال. چرا که هر کاری، برای رسیدن به اهداف و خواستهها در آینده انجام میپذیرد. نه کسی برای گذشته کار میکند و نه کسی برای زمان حال کاری میکند؛ چرا زمان حال، فقط یک لحظه است و به سرعت مبدل به زمان گذشته میشود.
ج) - انسان، هستی و کمال محض نیست، اما عاشق کمال است.بنابراین،با تمام وجود نیازمند و سراسر نیاز است؛ و تمامی تلاش او، برای رفع نیازها و رسیدن به کمال در آیندۀ دور یا نزدیک میباشد.بنابراین نمیتواند به گذشته، حال و آینده فکر نکند و فقط از زمان حال لذت ببرد!
به طور کلی، لذت در رفع نیاز است؛ خواه مادی باشد یا معنوی. وقتی انسان تشنه میشود، یک نیاز شدید پیدا میکند و وقتی آبی گوارا را مینوشد و نیازش مرتفع میگردد، از آن لذت میبرد. کسب علم، اخلاق، تقوا و عبادات نیز لذات روحی و معنوی را به همراه دارند، (ادامه دارد...)
۱.۴k
۰۱ اسفند ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.