بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت اول : انتخاب احسن
وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَىٰ ۚ فَبَشِّرْ عِبَادِ - و کسانی که از پرستیدن طاغوت یعنی بت ها، اربابان کفر و شیطان های سرکش دوری کردند و به سوی خدا بازگشتند، بر آنان مژده باد؛ پس به بندگانم مژده ده. (17)
الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ - آنان که سخن را می شنوند و از بهترینش پیروی می کنند، اینانند کسانی که خدا هدایتشان کرده، و اینان همان خردمندانند.(18)(سوره زمر آیه 17 و 18)
برخی از این آیه سوء برداشت دارند و برخی سوء استفاده! مقصود این نیست که آدمی هر سخن باطل و حقی را گوش کند تا ببیند کدامش بهتر است؟! بر هر عقل سلیمی روشن است که نباید عمر شریف را در شنیدن سخنان باطل تلف نمود، و مگر ممکن که کسی بتواند تمامی سخنها را بشوند و سپس بسنجد و انتخاب کند؟! در آیه، سخن از انتخاب احسن بهترین است، و احسن یعنی، بین خوب ها، خوب ترین. مگر کسی بین سخن حق و سخن باطل، سنجش می کند؟! مضاف بر این که سخن از انتخاب برای تبعیت است؛ یعنی وقتی برای انتخاب، رفتن در راهی درست و انجام کاری، چند راهکار خوب داری، نظرات را بشنو و بهترین آنها را انتخاب کن و تبعیت نما.
یا من، یا هیچ کس! - مواضع مدعیان به حق، یا ناحق قدرت برای مدیریت کشور، در تمامی ممالک، دو وجه دارند:
الف) - آنان که ایمان، اعتقاد و غیرتی دینی یا ملی دارند و رشد و ارتقای کشور و ملت شان را میخواهند؛ بنابراین مترصند که نه تنها افراد صالح، بلکه اصلح بهترین میان خوبها به میدان آمده و عهدهدار مسئولیتها گردند؛ حال چه این افراد خودشان باشند و یا دیگران.
ب) - آنان که نه تنها از ایمان، اعتقاد و تقوای لازم برخوردار نیستند، بلکه غیرت دینی یا ملی را نیز ندارند و یا دست کم آن را در درجه دوم اهمیت، پس از منافع شخصی، گروهی، حزبی یا جریانی قرار میدهند، و بالتبع مبتنی بر سیاست جاهلانه و متکبرانه یا من، یا هیچ کس، عمل میکنند.
من بهتر و بهترینم! - شاید برخی گمان کنند که اگر کسی بگوید: من بهتر، یا میان گزینهها و امکانات موجود بهترینم؛ ادعای ناروا و متکبرانهای نموده است! اما اصلاً چنین نیست، بلکه در یک جامعه الهی، هر کسی که در خود توانی میبیند، باید به میدان بیاید و صادقانه و خالصانه، آمادگی خود جهت پذیرش مسئولیت را اعلام دارد. این تکلیفی عقلی و شرعی برای همگان، در تمامی اقشار و سطوح میباشد.(ادامه دارد...)
قسمت اول : انتخاب احسن
وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَىٰ ۚ فَبَشِّرْ عِبَادِ - و کسانی که از پرستیدن طاغوت یعنی بت ها، اربابان کفر و شیطان های سرکش دوری کردند و به سوی خدا بازگشتند، بر آنان مژده باد؛ پس به بندگانم مژده ده. (17)
الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ - آنان که سخن را می شنوند و از بهترینش پیروی می کنند، اینانند کسانی که خدا هدایتشان کرده، و اینان همان خردمندانند.(18)(سوره زمر آیه 17 و 18)
برخی از این آیه سوء برداشت دارند و برخی سوء استفاده! مقصود این نیست که آدمی هر سخن باطل و حقی را گوش کند تا ببیند کدامش بهتر است؟! بر هر عقل سلیمی روشن است که نباید عمر شریف را در شنیدن سخنان باطل تلف نمود، و مگر ممکن که کسی بتواند تمامی سخنها را بشوند و سپس بسنجد و انتخاب کند؟! در آیه، سخن از انتخاب احسن بهترین است، و احسن یعنی، بین خوب ها، خوب ترین. مگر کسی بین سخن حق و سخن باطل، سنجش می کند؟! مضاف بر این که سخن از انتخاب برای تبعیت است؛ یعنی وقتی برای انتخاب، رفتن در راهی درست و انجام کاری، چند راهکار خوب داری، نظرات را بشنو و بهترین آنها را انتخاب کن و تبعیت نما.
یا من، یا هیچ کس! - مواضع مدعیان به حق، یا ناحق قدرت برای مدیریت کشور، در تمامی ممالک، دو وجه دارند:
الف) - آنان که ایمان، اعتقاد و غیرتی دینی یا ملی دارند و رشد و ارتقای کشور و ملت شان را میخواهند؛ بنابراین مترصند که نه تنها افراد صالح، بلکه اصلح بهترین میان خوبها به میدان آمده و عهدهدار مسئولیتها گردند؛ حال چه این افراد خودشان باشند و یا دیگران.
ب) - آنان که نه تنها از ایمان، اعتقاد و تقوای لازم برخوردار نیستند، بلکه غیرت دینی یا ملی را نیز ندارند و یا دست کم آن را در درجه دوم اهمیت، پس از منافع شخصی، گروهی، حزبی یا جریانی قرار میدهند، و بالتبع مبتنی بر سیاست جاهلانه و متکبرانه یا من، یا هیچ کس، عمل میکنند.
من بهتر و بهترینم! - شاید برخی گمان کنند که اگر کسی بگوید: من بهتر، یا میان گزینهها و امکانات موجود بهترینم؛ ادعای ناروا و متکبرانهای نموده است! اما اصلاً چنین نیست، بلکه در یک جامعه الهی، هر کسی که در خود توانی میبیند، باید به میدان بیاید و صادقانه و خالصانه، آمادگی خود جهت پذیرش مسئولیت را اعلام دارد. این تکلیفی عقلی و شرعی برای همگان، در تمامی اقشار و سطوح میباشد.(ادامه دارد...)
۱.۷k
۰۳ اسفند ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.