عیدی خداوند در شب و روز میلاد رکن آفرینش

❄️برف آمد و سر کرد به هر برزن و هر کو
🌨️امسال گرامی ست بسی آمدن او

❄️گیتی ز سپیدی شده چون سینۀ شهباز
🌨️گردون ز سیاهی شده چون پرِّ پرستو

❄️مردم همه بگریخته از برزن و بازار
🌨️پنهان شده در خانه چو زنبور به کندو

❄️از سبزه گرایید به گلخانه گل سرخ
🌨️وز باغ خرامید به مشکو گل شب بو

❄️آن شاخ پر از برف تو گویی ز ره ناز
🌨️کرده ست عیان سیمبری ساعد و بازو

❄️پوشیده به تن سرو یکی پیرهن از سیم
🌨️چون پیرهن دخترکان تا سر زانو

❄️تا دامنش از برف و گِل آلوده نگردد
🌨️بالا زده دامان و فرو چیده ز هر سو

❄️از برف گرانمایه شده خوابگه رنگ
🌨️کوراست کنون بستر و بالش ز پر قو

❄️بس گوهر ارزنده و بس لولوء شهوار
🌨️کز برف بوَد بر ز بــر تارک تیهو

❄️منقار پر از برف کند زاغ تو گویی
🌨️کز شیر بیالوده دو لب بچۀ هندو

❄️از باد برهنه شده یک باره تن بید
🌨️وز برف گرانبار شده شاخۀ ناژو

❄️زی باغ بیایید و بپرسید ز دهقان
🌨️کان دولت دیروزی امروز تو را کو؟

❄️آیا ز چه برباد شد آن نو گل شاداب؟
🌨️و آخر ز چه خاموش شد آن مرغ سخنگو؟

❄️در باغ از امروز دگر تا مه اسفند
🌨️یک سبزۀ نو رسته نبینی به لب جو

❄️خوش زی که بهار آید امسال به از پار
🌨️گیتی شود آراسته و خرّم و نیکو

❄️در کشت همی نعره زند بلبل بیدل
🌨️در دشت همی خنده کند لالۀ خود رو

❄️آن رعد همی کوس زند سخت به قوّت
🌨️وان ابر همی تیغ کشد سخت به نیرو

❄️آن برق جهان همچو یکی نیزۀ زرین
🌨️کو را فکنی هر دم ازین سوی بدان سو

❄️گیتی شود از سبزه و گل چون پر طاووس
🌨️بلبل به نشاط آید و قمری به تکاپو

❄️از سبزۀ نو خیز برآید گل و سنبل
🌨️بر سبزۀ نو نیز برآییم من و تو

❄️گل باز کند روی و (مؤید) به تو گوید :
🌨️هنگام گل است ای به دو رخ چون گل خودرو

👤علی مؤید ثابتی