نهج البلاغه حکمت ۴

الْعَجْزُ آفَةٌ، وَالصَّبْرُ شَجَاعَةٌ، وَالزُّهْدُ ثَرْوَةٌ، وَالْوَرَعُ جُنَّةٌ، وَنِعْمَ الْقَرِینُ الرِّضَى

(موضوع: یک آفت شخصیتی،و چهار ارزش اخلاقی)

امام(عليه السلام) فرمودند:
❌ ناتوانی، آفت
✅ شکیبایی، شجاعت
✅ زُهد، ثروت
✅ پرهیزکاری، سپرنگه دارنده ست
✅ و چه همنشین خوبی ست، راضی بودن و خرسندی

*۱- ناتوانی* مفهوم وسيعی دارد، که هرگونه ناتوانی را شامل می‌شود :
عِلمی، جسمی، مالی، فکری ...

*۲- شکیبایی* مبارزه خاموش است،یعنی عدم هیجانی شدن.
صبر: چه در مقابل مصائب روزگار باشد، چه در مقابل طاعت پروردگار باشد، و چه در مقابل معصيت باشد
نوعی شجاعت محسوب می‌شود،
*بتوانی گناه کنی، و نکنی(عین صبر و شجاعت است).*👌

*۳- زُهد* انسان از ثروت آیا چیزى جز بی نیازى میخواهد؟و آدم زاهدِ قانع،از همه خلق بى نیاز است،پس این یعنی ثروت،و چه بسا ثروتمندانى که جزء نیازمندان هستند.
زهد یعنی:*بى اعتنایى به زرق و برق دنیا* زاهد کسى نیست که فاقدِ این امور باشد، بلکه زاهد کسى ست که دلبسته و وابسته به این امور نباشد،و چه بسا انسانهای تنگدستی که زهد نداشته، و‌ دلبسته به همان مال اندکشان باشند.

*۴- پرهیزکاری* یک مرحله بالاتر از تقوا ست،تقوا یعنی: گناه نکردن
پرهیزکاری یعنی: مقدمات گناه را انجام ندادن👌

*۵- راضی بودن و خرسندی* یعنی: راضی بودن به قضای الهی، حتی در سختی ها هم باید شکرگذار بود.
┄┄┅┅┅❅🌹🌹🌹❅┅┅┅┄┄