تا چشم وا کردم جهانم بود دود و خاکستر

تا چشم وا کردم جهانم بود دود و خاکستر
لالایی ام فریاد بابا، گریه ی مادر
رگبار و آتش، رد خون، مانده به دیوارم
تابوت روی دستها و خنده ی آخر..
تصویر هر روز من از دنیا همین بوده
ایکاش می شد روزهای بعد از این بهتر
ای قدس تا کی زخمی چنگال دیوانی؟
باید بریزد جون چندین غنچه ی دیگر؟
میخوانی از آزادی ات، آوازی از زیتون!
تا مرحمی باشی به روی زخم این پیکر
دور از تو باشد گامهای نحس بیگانه!
حتی اگر آلاله های تو شود بی سر...


به امید نابودی اسرائیل
آمریکا،اردن و امارات...


قدس،محور مقاومت ماست!