آیت الله حاج شیخ عبدالرحمن لرستانی
آیت الله حاج شیخ عبدالرحمن لرستانی
مرحوم حاج شیخ عبدالرحمن لرستانی فرزند حاج میرزا صالح لرستانی است که بسال 1252 خورشیدی در خرم آباد بدنیا آمد.
او مقدمات علوم دینی را نزد پدرش آموخت. پس از مقدمات خوانی مدتی را در بروجرد به تحصیلات سطح پرداخت. او برای ادامه تحصیلات به نجف اشرف مهاجرت کرد و در محضر مرحوم آیة الله آخوند خراسانی و همچنین آیة الله حاج سید کاظم یزدی دروس خارج فقه و اصول را گذراند و پس از کسب درجه اجتهاد به خرم‌آباد برگشت.
مرحوم لرستانی در دوره چهارم به نمایندگی مردم لرستان به مجلس شورای ملی رفت و دومین نفری بود که بعد از یمن الملک کمالوند(حبیب اله خان) پایش به مجلس باز میشد. در زمان بازگشت از نجف مرحوم لرستانی محل رجوع احکام شرعی و رفع مشکلات مردم و در عین حال به تدریس علوم دینی مشغول بود. خانه اش در دهه محرم مرکز عزاداری سید الشهدا (ع) بود. او نخستین کسی بود که در سال 1303 خانه اش را بطور کامل در اختیار فرهنگ تازه تأسیس آن روزگار قرار داد. مرحوم لرستانی علاوه بر احاطه علمی و وقوف بر زمینه های مختلف علوم دینی در کار شعر و شاعری هم سخنوری توانا بود. دیوان اشعاری بنام "حیرت" از او بجای مانده که قابل توجه است. مخمس مشهوری دارد که با این مطلع آغاز می شود:
من که غافل از تن و جانم چه غم دارم دگر پای تا سر محو جانانم چه غم دارم دگر
مرحوم حاج شیخ عبدالرحمن لرستانی فرزند حاج میرزا صالح لرستانی است که بسال 1252 خورشیدی در خرم آباد بدنیا آمد.
او مقدمات علوم دینی را نزد پدرش آموخت. پس از مقدمات خوانی مدتی را در بروجرد به تحصیلات سطح پرداخت. او برای ادامه تحصیلات به نجف اشرف مهاجرت کرد و در محضر مرحوم آیة الله آخوند خراسانی و همچنین آیة الله حاج سید کاظم یزدی دروس خارج فقه و اصول را گذراند و پس از کسب درجه اجتهاد به خرم‌آباد برگشت.
مرحوم لرستانی در دوره چهارم به نمایندگی مردم لرستان به مجلس شورای ملی رفت و دومین نفری بود که بعد از یمن الملک کمالوند(حبیب اله خان) پایش به مجلس باز میشد. در زمان بازگشت از نجف مرحوم لرستانی محل رجوع احکام شرعی و رفع مشکلات مردم و در عین حال به تدریس علوم دینی مشغول بود. خانه اش در دهه محرم مرکز عزاداری سید الشهدا (ع) بود. او نخستین کسی بود که در سال 1303 خانه اش را بطور کامل در اختیار فرهنگ تازه تأسیس آن روزگار قرار داد. مرحوم لرستانی علاوه بر احاطه علمی و وقوف بر زمینه های مختلف علوم دینی در کار شعر و شاعری هم سخنوری توانا بود. دیوان اشعاری بنام "حیرت" از او بجای مانده که قابل توجه است. مخمس مشهوری دارد که با این مطلع آغاز می شود:
من که غافل از تن و جانم چه غم دارم دگر پای تا سر محو جانانم چه غم دارم دگر
۱.۴k
۲۴ آبان ۱۳۹۲
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.