دنیای بدون ادبیات، دنیای بی تمدن، بی بهره از حساسیت و ناپ

دنیای بدون ادبیات، دنیای بی‌تمدن، بی‌بهره از حساسیت و ناپخته در سخن‌گفتن، جاهل و غریزی، خامکار در شور و شر عشق، این کابوسی که برای شما تصویر می‌کنم، مهم‌ترین خصلتش، سازگاری و تن‌دادن انسان به قدرت است.

چرا ادبیات – ماریو بارگاس یوسا