بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
آرزو کردن، دعا کردن نیست.
-آرزو، منبعث از هواهای نفسانی است، دعا، منبعث از ایمان است.
-آرزو،آنچه هست را نپذیرفتن و در هوای آنچه نیست رفتن است، دعا، آنچه هست را شکوفا کردن و در حسرت آنچه نیست نرفتن است.
-آرزو، منکر حال است و همواره تو را حواله به آینده موهوم می دهد، دعا، زنده به حال است و نقداً تو را برخوردار می کند.
-آرزو، اسیر زمان و مکان است، دعا، ریشه در لا زمان و لا مکان دارد.
-در آرزو، خواستِ من اصل است، در دعا، خواستِ او اصل است.
-آرزو، توهّم چیزی است که فکر می کنم برایم خیر است، دعا، خود خیر و وصل به خیر است.
-آرزو لزوماً ارتباط با خدا ندارد، دعا، بدون ارتباط با خدا شکل نمی گیرد.
-آرزو، چشم را کور، ذهن را منگ، و وجود آدمی را چند تکه می کند، دعا، نگاه را نورانی، ذهن را نرم، و وجود را انسجام می بخشد.
-آرزو، از عدم رضایت شکل می گیرد، دعا، با تسلیم و رضایت محقق می شود.
-آرزو، با خردمندی کاری ندارد، دعا، عین حکمت و خردمندی است.
-آرزو، یک احساس است، دعا، یک اقدام است.
-آرزو، خواب آور است و ناهشیاری می آورد، دعا، بیداری است و برکت می آورد.
-آرزو، وصل به نفس است، دعا، وصل به خیر مطلق و بالآخره در یک کلام؛ آرزو، خروج از بندگی است، و دعا، تجلّی بندگی.
آرزو کردن، دعا کردن نیست.
-آرزو، منبعث از هواهای نفسانی است، دعا، منبعث از ایمان است.
-آرزو،آنچه هست را نپذیرفتن و در هوای آنچه نیست رفتن است، دعا، آنچه هست را شکوفا کردن و در حسرت آنچه نیست نرفتن است.
-آرزو، منکر حال است و همواره تو را حواله به آینده موهوم می دهد، دعا، زنده به حال است و نقداً تو را برخوردار می کند.
-آرزو، اسیر زمان و مکان است، دعا، ریشه در لا زمان و لا مکان دارد.
-در آرزو، خواستِ من اصل است، در دعا، خواستِ او اصل است.
-آرزو، توهّم چیزی است که فکر می کنم برایم خیر است، دعا، خود خیر و وصل به خیر است.
-آرزو لزوماً ارتباط با خدا ندارد، دعا، بدون ارتباط با خدا شکل نمی گیرد.
-آرزو، چشم را کور، ذهن را منگ، و وجود آدمی را چند تکه می کند، دعا، نگاه را نورانی، ذهن را نرم، و وجود را انسجام می بخشد.
-آرزو، از عدم رضایت شکل می گیرد، دعا، با تسلیم و رضایت محقق می شود.
-آرزو، با خردمندی کاری ندارد، دعا، عین حکمت و خردمندی است.
-آرزو، یک احساس است، دعا، یک اقدام است.
-آرزو، خواب آور است و ناهشیاری می آورد، دعا، بیداری است و برکت می آورد.
-آرزو، وصل به نفس است، دعا، وصل به خیر مطلق و بالآخره در یک کلام؛ آرزو، خروج از بندگی است، و دعا، تجلّی بندگی.
۴۴۱
۱۵ فروردین ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.