کی هست که قدر بدونه این نگاه های ناراحت کاپیتان رو...

کی هست که قدر بدونه این نگاه های ناراحت کاپیتان رو...
اون موهای سفید شده ی جلوی سرش رو...
کی هست که قدر بدونه دفاع های عالی سید با وجود مصدوم بودنش رو...
بازی محشر فرهاد باوجود درد دستش...
غصه خوردن مهدی به خاطر از دست دادن فقط یک امتیاز...
دادوفریاد های عادل برای برگردوندن روحیه به بچه ها...
کی هست که قدر خنده های شیرین فرهاد رو بدونه با وجود اینکه به خاطر 4 تا باخت خیلی وقته مثل همیشه بمب انرژی تیم نیست...

نذاریم با رفتارا و کارامون دل این بچه ها بشکنه...
متاسفم واسه اونایی ک توقع دارن تیم از همون اول بازیا رو 3-0 ببره اونم با تیم هایی مثل لهستان و آمریکا....
خدا خودش همه این قدرنشناسیا رو میبینه...
خدایا به خاطر خود بچه ها کمکشون کن از این گروه صعود کنیم...
کپیییی واجببب واسه والیبالیا