وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾

و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند (۱۳)

14

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿١٤﴾

[در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداند. (۱۴)

15

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١٥﴾

پس سوگند به ستارگانی که باز می گردند، (۱۵)

16

الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿١٦﴾

ستارگانی که به سرعت می روند و پنهان می شوند (۱۶)

17

وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿١٧﴾

و سوگند به شب هنگامی که [روی می آورد، و زمانی که] می رود (۱۷)

18

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾

و سوگند به صبح هنگامی که می دمد [و با گستردن نورش تاریکی را می زداید] (۱۸)

19

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿١٩﴾

که قرآن کلام فرستاده ای ارجمند و بزرگوار است. (۱۹)
سوره تکویر