ما سال ها آدم های صبوری بودیم ، اونقدر صبور که هزار بار ح

ما سال‌ها آدم‌های صبوری بودیم ، اونقدر صبور که هزار بار حرف شنیدیم و هیچی نگفتیم! هزار بار قلبمون مچاله شد ولی لبخند چسبوندیم به صورتمون ... ما تا کنج گلوهامون ، حرف بودیم ... تا زیر پلک‌هامون ، بغض بودیم ... ولی به روی خودمون نیاوردیم! ما حرمت نگه داشتیم و شما حق به جانب‌تر شدین! برای دخالت کردن ، برای طعنه زدن ، برای دل شکستن ، اما حالا بزرگ‌تر شدیم ، خسته‌تر و بی‌حوصله‌تر! با شوقی بی‌نهایت برای کنار گذاشتن شما ️