بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا- امروز هرگز با انسانی سخن نخواهم گفت.!(سوره مریم بخشی از آیه 26)
روزی می رسد که حاضر نیستی با هیچ انسانی همسخن شوی. آن سالکی که حامل حقیقت است، آن که در حضور حقیقت است، روا نیست که آلوده به هم سخنیِ غیر گردد. او روزه سکوت میگیرد و اینچنین از حقیقت خویش صیانت می کند.
زیرا او اهل - نَذَرْتُ لِلرَّحْمَٰنِ صَوْمًا- است! چنین سالکی انسانهای ذهنی را، انسان هایی که پر از شک و تردید و دوگانگیاند را، رها می کند.به حال خودشان وا می گذاردو در ترکیبات وجودیشان شرکت نمیکند. حتی اجازه نمی دهد که او را با ارتعاش سخنانشان لمس کنند. او نیز با سخنی مَسّشان نمی کند.
زیرا این کیفیت متعالی، جای ترکیب نیست. حالتی ایزولهگونه دارد. زیرا قرار است از وجود سالک چیزی متولد شود که پاک و آسمانی است. وجودی که از جنس دنیا و آلودگیهایش نیست.
دعا و عمل:
از آیات فوق و آیات دیگری که ذکر نشد، معلوم میشود که دعا، نوعی وِرد جادویی نمیباشد، بلکه یک مطالبه و خواست قلبی است که به زبان نیز جاری میشود و استجابتش نیز مستلزم انجام کار توسط نیازمند و خواستار می باشد.
حتی در معجزه الهی نیز باید کاری از سوی بنده انجام پذیرد؛ چنان که خداوند متعال به بندهاش حضرت مریم علیها السلام میفرماید: این که به تو فرزندی بدون ازدواج و پدر دادم، معجزه است این که درخت خشک شده خرما را ناگهان سرسبز و پر ثمر میکنم، معجزه است این که تو بدون درد زایمان و هیچ کمکی وضع حمل میکنی، معجزه است. اما خودت هم باید بروی زیر آن درخت قرار گیری و تنهاش را به طرف خود بتکانی یا شاخه را به سوی خود پایین بیاوری سپس از خرمای آن بخوری از چشمهای که برایت روان میسازم بنوشی - سپس روزه سکوت بگیری و ...
وَهُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا -و تنه درخت خرما را به طرف خود بگير وبتكان بر تو خرماى تازه مى ريزد.(26)
فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْنًا فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا - و بخور و بنوش و ديده روشن دار؛ پس اگر كسى از آدميان را ديدى بگوى من براى خداى رحمان روزه نذر كردهام و امروز مطلقا با انسانى سخن نخواهم گفت.(27)(سوره مریم آیه 26 و 27)(ص 1)
فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا- امروز هرگز با انسانی سخن نخواهم گفت.!(سوره مریم بخشی از آیه 26)
روزی می رسد که حاضر نیستی با هیچ انسانی همسخن شوی. آن سالکی که حامل حقیقت است، آن که در حضور حقیقت است، روا نیست که آلوده به هم سخنیِ غیر گردد. او روزه سکوت میگیرد و اینچنین از حقیقت خویش صیانت می کند.
زیرا او اهل - نَذَرْتُ لِلرَّحْمَٰنِ صَوْمًا- است! چنین سالکی انسانهای ذهنی را، انسان هایی که پر از شک و تردید و دوگانگیاند را، رها می کند.به حال خودشان وا می گذاردو در ترکیبات وجودیشان شرکت نمیکند. حتی اجازه نمی دهد که او را با ارتعاش سخنانشان لمس کنند. او نیز با سخنی مَسّشان نمی کند.
زیرا این کیفیت متعالی، جای ترکیب نیست. حالتی ایزولهگونه دارد. زیرا قرار است از وجود سالک چیزی متولد شود که پاک و آسمانی است. وجودی که از جنس دنیا و آلودگیهایش نیست.
دعا و عمل:
از آیات فوق و آیات دیگری که ذکر نشد، معلوم میشود که دعا، نوعی وِرد جادویی نمیباشد، بلکه یک مطالبه و خواست قلبی است که به زبان نیز جاری میشود و استجابتش نیز مستلزم انجام کار توسط نیازمند و خواستار می باشد.
حتی در معجزه الهی نیز باید کاری از سوی بنده انجام پذیرد؛ چنان که خداوند متعال به بندهاش حضرت مریم علیها السلام میفرماید: این که به تو فرزندی بدون ازدواج و پدر دادم، معجزه است این که درخت خشک شده خرما را ناگهان سرسبز و پر ثمر میکنم، معجزه است این که تو بدون درد زایمان و هیچ کمکی وضع حمل میکنی، معجزه است. اما خودت هم باید بروی زیر آن درخت قرار گیری و تنهاش را به طرف خود بتکانی یا شاخه را به سوی خود پایین بیاوری سپس از خرمای آن بخوری از چشمهای که برایت روان میسازم بنوشی - سپس روزه سکوت بگیری و ...
وَهُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا -و تنه درخت خرما را به طرف خود بگير وبتكان بر تو خرماى تازه مى ريزد.(26)
فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْنًا فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا - و بخور و بنوش و ديده روشن دار؛ پس اگر كسى از آدميان را ديدى بگوى من براى خداى رحمان روزه نذر كردهام و امروز مطلقا با انسانى سخن نخواهم گفت.(27)(سوره مریم آیه 26 و 27)(ص 1)
۷۳۴
۰۱ خرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.