داداشی....آبجی

داداشی....آبجی
صداش میکنیم شاید مجازی باشه اما اونه که با حوصله به حرفات وبه درد دلت گوش میده وقتی خودتم نمیدونی چته اونه که بیشتر از همه حواسش بهت هست خب داداشیته....آبجیته...
میگی مثل داداش دوستش داری چون درست لحظه هایی که نیازبه حرفیدن با یکی داشتی همه ی وقتش واسه تو بوده میگی مث آبجی دوستش داری چون همیشه اونو حس کردی کنارت...با کلماتی که تایپ کردن برای هم...
وقتی از عشقت دلخوری یا حرصتو در آورده داداشیه که غیرتی میشه وقتی عشقت دلتو میشکنه آبجیه که آرومت میکنه مجازیه اما حرفا انگار واقعیه احساسا حقیقیه....
قدرت کلمات انقدر بالاس که رو احساساتت تأثیر میذاره....
بعد یه مدت میبینی داری بهش وابسته میشی به همون داداشی مجازی که همیشه حواسش بهت بوده به همون آبجی خوب که آرزوته عشقت خصوصیاتش مثل اون باشه.... به خودت میای میبینی عاشق داداشی شدی عاشق آبجی مجازی...به ظاهر رفتارتون معمولیه،اما قدرت کلمات و نفوذ فوق العاده اونهارو دست کم گرفتین... تو اکثر مواقع وقتی حستو بهش میگی شکه میشه جالبه بدونین تو بیشتر مواقع طرف مقابل نمیپذیره...تویی که یه مدت طولانی رو باهاش سپری کردی اما اون داداشی جاشو داده به یه عشق دست نیافتنی که تو رو ردت کرده که طرف مقابلتو رو همون داداشی یا آبجی میخواسته نه بیشتر...نمیگم داداشی بده یا آبجی خوب نیس اما احساس آدما انقدر قابل تغییره که اگه حواست نباشه بدجوری وابستش میکنی
وقتی هم نپذیری محکومی به دل شکستن...شمام داداشی...آبجی دارین‌؟!!!! تجربه داشتین؟!!!

خوشحال میشم نظر شخصیتونو بگین‌ツ