**ویژگیهای شخصی امام علیهالسلام
**ویژگیهای شخصی امام علیهالسلام
*عبادت امام حسن ع
خشـوع در وضـو
عَنِ الفَتّالِ قالَ: اِنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلیٍّ علیهماالسلام کانَ اِذا تَوَضَّـأَ اِرْتَعَدَتْ مَفاصِلُهُ وَ اصْفَرَّ لَوْنُهُ. فَقیلَ لَهُ فی ذلِکَ، فَقالَ: حَـقٌّ عَلی کُلِّ مَنْ وَقَفَ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّ الْعَرْشِ اَنْ یَصْفَرَّ لَونُهُ وَ تَرْتَعِدَ مَفاصِلُهُ. [مناقب، ج ۴ ص ۱۴]
فتال گوید: امام حسن علیه السلام وقتی وضو می گرفت پاهایش لرزیده و رنگش زرد می شد، در این باره از حضرت سؤال کردند، فرمود: برای کسی که در مقابل پروردگارش ایستاده، سزاوار است رنگش پریده و پاهایش بلرزد.
رنگ رخساره خبر می دهد از سرِّ ضمیر… این مرتبه از خشوع و خضوع در پیشگاه خدا، ویژه کسانی است که معرفتشان به پروردگار بیشتر باشد و نماز را حضور بنده در برابر معبود بدانند و عظمت او را درک کنند.
....................................
*خشـوع در نـماز
قالَ السَّجادُ علیه السلام: اِنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلیٍّ علیهماالسلام کانَ اِذا قامَ فی صَلاتِهِ تَرْتَعِـدُ فَرائصُـهُ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّـهِ عَزَّوَجَلَّ. [بحارالانوار ج ۸۴، ص ۲۸۵]
امام چهارم علیه السلام فرمود: امام حسن علیه السلام وقتی به نماز می ایستاد، بدنش در مقابل عظمت و کبریائی پروردگار متعال می لرزید.
هر چه شناخت بنده نسبت به عظمت و قدرت خداوند بیشتر و عمیق تر باشد و ضعف و نیاز خویش را بهتر درک کند، خشوعش در عبادت افزون تر خواهد بود. امامان معصوم از این معرفت والا به حق خداوند متعال برخوردار بودند و نماز را مظهری از کرنش و خضوع در پیشگاه آفریدگار جهان می دیدند، این بود که قلبشان متوجّه خالق بود و اعضا و جوارح هم در پی این خضوع و خشوع، متأثّر می شد.
#امام_حسنی_ها
#کریم_اهل_بیت
*عبادت امام حسن ع
خشـوع در وضـو
عَنِ الفَتّالِ قالَ: اِنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلیٍّ علیهماالسلام کانَ اِذا تَوَضَّـأَ اِرْتَعَدَتْ مَفاصِلُهُ وَ اصْفَرَّ لَوْنُهُ. فَقیلَ لَهُ فی ذلِکَ، فَقالَ: حَـقٌّ عَلی کُلِّ مَنْ وَقَفَ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّ الْعَرْشِ اَنْ یَصْفَرَّ لَونُهُ وَ تَرْتَعِدَ مَفاصِلُهُ. [مناقب، ج ۴ ص ۱۴]
فتال گوید: امام حسن علیه السلام وقتی وضو می گرفت پاهایش لرزیده و رنگش زرد می شد، در این باره از حضرت سؤال کردند، فرمود: برای کسی که در مقابل پروردگارش ایستاده، سزاوار است رنگش پریده و پاهایش بلرزد.
رنگ رخساره خبر می دهد از سرِّ ضمیر… این مرتبه از خشوع و خضوع در پیشگاه خدا، ویژه کسانی است که معرفتشان به پروردگار بیشتر باشد و نماز را حضور بنده در برابر معبود بدانند و عظمت او را درک کنند.
....................................
*خشـوع در نـماز
قالَ السَّجادُ علیه السلام: اِنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلیٍّ علیهماالسلام کانَ اِذا قامَ فی صَلاتِهِ تَرْتَعِـدُ فَرائصُـهُ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّـهِ عَزَّوَجَلَّ. [بحارالانوار ج ۸۴، ص ۲۸۵]
امام چهارم علیه السلام فرمود: امام حسن علیه السلام وقتی به نماز می ایستاد، بدنش در مقابل عظمت و کبریائی پروردگار متعال می لرزید.
هر چه شناخت بنده نسبت به عظمت و قدرت خداوند بیشتر و عمیق تر باشد و ضعف و نیاز خویش را بهتر درک کند، خشوعش در عبادت افزون تر خواهد بود. امامان معصوم از این معرفت والا به حق خداوند متعال برخوردار بودند و نماز را مظهری از کرنش و خضوع در پیشگاه آفریدگار جهان می دیدند، این بود که قلبشان متوجّه خالق بود و اعضا و جوارح هم در پی این خضوع و خشوع، متأثّر می شد.
#امام_حسنی_ها
#کریم_اهل_بیت
۷۷۵
۱۰ تیر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.