دکتر ابوالقاسم بختیار
دکتر ابوالقاسم بختیار
دکتر ابوالقاسم بختیار (۱۲۵۰- ۱۳۴۹ هجری شمسی) وی در شهر بروجن، استان چهارمحال بختیاری در خانواده‌ای اصیل از طایفه بزرگ لربختیاری ه دنیا آمد. هنگام تولد مادر خود را از دست داد و از یکی از بزرگترین نعمت‌ها یعنی محبت مادری محروم گردید.
ابوالقاسم با پدرش زندگی را آغاز نمود و هنگامی که ۶ ساله بود پدر خود را نیز از دست داد. مختصر وسایلی که از پدر برایش مانده بود بابت مانده حساب‌های پدر به عمویش داد و از ایشان خواست تا برایش کاری پیدا کند تا بتواند از عهده هزینه‌های زندگی خود برآید. عموی ایشان مسئولیت تآمین هزینه‌های همسر و فرزندانش را به عهده داشت و به سختی می‌توانست هزینه‌های ایشان را تأمین نماید و از طرفی نگران ابوالقاسم هم بود. ابوالقاسم از این مهم با خبر بود و دلش نمیخواست سربار ایشان باشد و به دنبال آن بود که روی پای خود بایستد. یکی از افرادی که ابوالقاسم در زندگی ایشان را به نیکی یاد می نمود، همسر دوم پدرشان بود (شهربانو) وی را مجبور می‌کرد تا هم درس بخواند و هم کار کند.
تقریباً همه کارهای متداول در آن زمان را انجام داد و به موازات به کسب علم می‌پرداخت. وی از سال ۱۲۵۰ - ۱۲۸۵ در بروجن زندگی می‌کرد. ابوالقاسم با تلاش، کوشش و پشتکار و استقامت در مقابل ناملایمات زندگی رفته رفته از شاگردی به معلمی رسید. یکی از روزها همسر یکی از خوانین بزرگ بختیاری (ملقب به بی بی) که در سفر بوده و در بروجن اطراق نمودند، برای نوشتن نامه به‌دنبال کسی بودند که ابوالقاسم را به ایشان معرفی نمودند و بی بی فرمودند به دنبال ایشان بفرستید و پس از ساعتی ابوالقاسم نزد بی بی آمد و نامه مورد نظر ایشان را نوشت. بی بی که از معلومات ایشان خوشش آمده بود به او پیشنهاد کار و تعلیم و تعلم فرزندان خود را داد و ابوالقاسم نیز پذیرفت. ابوالقاسم از سال ۱۲۸۵-۱۲۸۹ به شلمزار، استان چهارمحال بختیاری رفته و مسئولیت تعلیم و تعلم فرزندان خان را به عهده گرفت.
وی که به دنبال کسب بیشتر علم بود در سال ۱۲۸۹ هجری شمسی به تهران آمد و در سن سی و نه سالگی با موافقت دکتر جردن ( به خاطر فاصله سنی ایشان با سایر دانش آموزان که اکثراً از خانواده‌های وزیران و شخصیت‌های مملکتی بودند) دانش آموز دبیرستان آمریکائی‌های تهران (دبیرستان البرز) شد.
ابوالقاسم در سال ۱۲۹۷ پس از فارغ التحصیل شدن از دبیرستان البرز و کمک‌های پدرانه دکتر جردن راهی ایالت متحده آمریکا ینگه دنیا شد و طی ۱۲سال که در آمریکا بودند با تلاش بی وقفه در را کسب علم، در دانشگاه‌های کلمبیا، آیووا و داکوتای جنوبی به آموختن پرداخت و سرانجام در پنجاه و پنج سالگی موفق به دریافت دکتری پزشکی خود از دانشگاه نیویورک گردید.
اول جولای ۱۹۲۶ اولین پزشک ایرانی از آمریکا فارغ التحصیل شد و این مهم در کارنامه ایشان و ملت بزرگ ایران ثبت و ضبط گردید. (لازم به ذکر می‌باشد که بروجن، زادگاه ایشان سالهاست که بیشترین پزشک را در آمارهای رسمی به خود اختصاص داده است) دکتر بختیاری در سال ۱۳۱۰ هجری خورشیدی به دعوت شخصیت‌های کشوری جهت توسعه سطح علمی کشور به ایران بازگشت.
در سال ۱۳۱۳ در تأسیس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شرکت داشت. زمین دانشگاه که از املاک معروف به جلالیه بود و هر متر مربعی سی شاهی خریداری و اولین ساختمان دانشگاه، دانشکده پزشکی با همکاری مردان بزرگی که یکی از ایشان مرحوم دکتر ابوالقاسم بختیاری بود احداث گردید. دکتر ابوالقاسم بختیار به عنوان معاون دانشکده پزشکی، دانشگاه تهران فعالیت می نمود و بنیانگذار سالن تشریح دانشگاه تهران بوده که سالن مذکور به نام ایشان ثبت گردیده است.
دکتر ابوالقاسم بختیار (۱۲۵۰- ۱۳۴۹ هجری شمسی) وی در شهر بروجن، استان چهارمحال بختیاری در خانواده‌ای اصیل از طایفه بزرگ لربختیاری ه دنیا آمد. هنگام تولد مادر خود را از دست داد و از یکی از بزرگترین نعمت‌ها یعنی محبت مادری محروم گردید.
ابوالقاسم با پدرش زندگی را آغاز نمود و هنگامی که ۶ ساله بود پدر خود را نیز از دست داد. مختصر وسایلی که از پدر برایش مانده بود بابت مانده حساب‌های پدر به عمویش داد و از ایشان خواست تا برایش کاری پیدا کند تا بتواند از عهده هزینه‌های زندگی خود برآید. عموی ایشان مسئولیت تآمین هزینه‌های همسر و فرزندانش را به عهده داشت و به سختی می‌توانست هزینه‌های ایشان را تأمین نماید و از طرفی نگران ابوالقاسم هم بود. ابوالقاسم از این مهم با خبر بود و دلش نمیخواست سربار ایشان باشد و به دنبال آن بود که روی پای خود بایستد. یکی از افرادی که ابوالقاسم در زندگی ایشان را به نیکی یاد می نمود، همسر دوم پدرشان بود (شهربانو) وی را مجبور می‌کرد تا هم درس بخواند و هم کار کند.
تقریباً همه کارهای متداول در آن زمان را انجام داد و به موازات به کسب علم می‌پرداخت. وی از سال ۱۲۵۰ - ۱۲۸۵ در بروجن زندگی می‌کرد. ابوالقاسم با تلاش، کوشش و پشتکار و استقامت در مقابل ناملایمات زندگی رفته رفته از شاگردی به معلمی رسید. یکی از روزها همسر یکی از خوانین بزرگ بختیاری (ملقب به بی بی) که در سفر بوده و در بروجن اطراق نمودند، برای نوشتن نامه به‌دنبال کسی بودند که ابوالقاسم را به ایشان معرفی نمودند و بی بی فرمودند به دنبال ایشان بفرستید و پس از ساعتی ابوالقاسم نزد بی بی آمد و نامه مورد نظر ایشان را نوشت. بی بی که از معلومات ایشان خوشش آمده بود به او پیشنهاد کار و تعلیم و تعلم فرزندان خود را داد و ابوالقاسم نیز پذیرفت. ابوالقاسم از سال ۱۲۸۵-۱۲۸۹ به شلمزار، استان چهارمحال بختیاری رفته و مسئولیت تعلیم و تعلم فرزندان خان را به عهده گرفت.
وی که به دنبال کسب بیشتر علم بود در سال ۱۲۸۹ هجری شمسی به تهران آمد و در سن سی و نه سالگی با موافقت دکتر جردن ( به خاطر فاصله سنی ایشان با سایر دانش آموزان که اکثراً از خانواده‌های وزیران و شخصیت‌های مملکتی بودند) دانش آموز دبیرستان آمریکائی‌های تهران (دبیرستان البرز) شد.
ابوالقاسم در سال ۱۲۹۷ پس از فارغ التحصیل شدن از دبیرستان البرز و کمک‌های پدرانه دکتر جردن راهی ایالت متحده آمریکا ینگه دنیا شد و طی ۱۲سال که در آمریکا بودند با تلاش بی وقفه در را کسب علم، در دانشگاه‌های کلمبیا، آیووا و داکوتای جنوبی به آموختن پرداخت و سرانجام در پنجاه و پنج سالگی موفق به دریافت دکتری پزشکی خود از دانشگاه نیویورک گردید.
اول جولای ۱۹۲۶ اولین پزشک ایرانی از آمریکا فارغ التحصیل شد و این مهم در کارنامه ایشان و ملت بزرگ ایران ثبت و ضبط گردید. (لازم به ذکر می‌باشد که بروجن، زادگاه ایشان سالهاست که بیشترین پزشک را در آمارهای رسمی به خود اختصاص داده است) دکتر بختیاری در سال ۱۳۱۰ هجری خورشیدی به دعوت شخصیت‌های کشوری جهت توسعه سطح علمی کشور به ایران بازگشت.
در سال ۱۳۱۳ در تأسیس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شرکت داشت. زمین دانشگاه که از املاک معروف به جلالیه بود و هر متر مربعی سی شاهی خریداری و اولین ساختمان دانشگاه، دانشکده پزشکی با همکاری مردان بزرگی که یکی از ایشان مرحوم دکتر ابوالقاسم بختیاری بود احداث گردید. دکتر ابوالقاسم بختیار به عنوان معاون دانشکده پزشکی، دانشگاه تهران فعالیت می نمود و بنیانگذار سالن تشریح دانشگاه تهران بوده که سالن مذکور به نام ایشان ثبت گردیده است.
۴.۵k
۱۵ آذر ۱۳۹۲
دیدگاه ها (۱۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.