دوست داشتم بجای چهارتا دختر و پسر سرخوش بالاشهری، کسان دی

دوست داشتم بجای چهارتا دختر و پسر سرخوش بالاشهری، کسان دیگری خوشحالی می کردند...کارگرانی که از کار بیکار شده اند، آنهایی که در به در دنبال دارو می گردند.. فارغ التحصیلانی که مدرک را گذاشته اند در کوزه... آنها که حقوق شان چند ماه است عقب افتاده... بازماندگان هواپیما های سقوط کرده.. میلیون ها خانواده ای که منتظر تحویل کلید خانه هایشان هستند... دوست دارم باور کنم غصّه ها کم می شود و وضع مان بهتر...
اما خوشحالم. هرچه هست حالا دولت محترم هیچ بهانه ای برای کار نکردن ندارد. اصلا ما می پذیریم همه چیز خوب و خوش تمام شده.

حالا بسم الله. منتظر چرخیدن چرخ زندگی می مانیم