! بی هوا بیرون نرو! چشم همه شور است! شور!

! بی هوا بیرون نرو! چشم همه شور است! شور!
چشم این ملّت به دنیای درون کور است! کور!

من به هرگام تو ذکر « ان یکادی» خوانده ام
از قد و بالای تو چشمان بد دور است! دور!

پای سور و سات من - وقتی نبودی- لنگ بود!
آمدی! حالا بساط عیشمان جور است! جور!

روشنایی بسته دست و پای ما را بارها !
کنج تاریکی مرا «نور علی نور» است! نور!

خانه ام سهل است- حتی شهر! - وقتی نیستی-
با تمام وسعتش در چشم من گور است! گور!

با زبان خوش بیا ! نگذار مجبورت کنم!
گاه کارآمدتر از هر منطقی زور است! زور!