تو مرا...

تو مرا...
آنقدر آزردی...
که خودم کوچ کنم از شهرت...
بکنم دل ز دل چون سنگت....
تو خیالت راحت....می روم از قلبت....
می شوم دورترین خاطره در شب هایت,
تو به من می خندی...
وبه خود می گویی:
باز می آیدو می سوزداز این عشق ولی..
برنمی گردم نه!!!
می روم آنجایی که دلی بهر دلی تب دارد...
عشق زیباست و حرمت دارد...
تو بمان....
دلت ارزانی هرکس که دلش مثل دلت سردو بی روح شده است ....
سخت بیمار شده است