مجید عزیزم! اینجا هوا بس ناجوانمردانه است ؛
مجید عزیزم! اینجا هوا بس ناجوانمردانه است ؛
همسر شهید شهریاری دانشمند هسته ای کشورمان که به دست تروریست به شهادت رسید نیز با دل نوشته ای نجوای خود را با همسرش به روی کاغذ آورده و در مورد این حادثه درد دل اش را گفته است.:
شکوه نامه ای به آسمان
دلم گرفته،
دلم خیلی گرفته مجید،
عزیزم،
خودت میدانی که چقدر دلتنگ توام
فقط توئی که شنوای نجواهای شبانه من با خودت هستی
فقط توئی که فریادهای جگرسوز دلتنگی ام را در چشمان تر و سکوت حنجره ام می‌شنوی
مجید، عزیزم،
بسیار دلتنگم
و تو میدانی که لحظه لحظه هایم در انتظار دیدار توست
و مدام با خود میگویم:
"کاش مجیدم بود،
کاش مجید در کنارم بود.
امان از این همه تنهایی،
امان از این همه دلتنگی..."
و اما امروز ... می اندیشم:
چه خوب که نیستی
چه خوب که نیستی تا ببینی یزید و شمر و عمر سعد، سر از خاک برداشته اند و باز بر مسند جور نشسته و با محبان آل علی (ع ) همان می کنند که با فرزندش حسین (ع) کردند
و چه خوب که نیستی تا ببینی چگونه زائران و عاشقان خانه خدا را در لباس احرام و در حین انجام فریضه واجب الهی، به خاک و خون نشاندند.
این زائران همانند مولایشان تشنه لب به سوی حق رفتند.
ای ننگ بر شما یزیدیان!
ای ننگ بر شما اصحاب شمر و عمر سعد که تاریخ همواره گواه کفر و جورتان و جنایاتتان بوده است و کشته های "منا" نیز گواهی دیگر.
خدایا تو شاهد باش که زائران، لبیک گویان کشته شدند...
خدایا تو شاهد باش که زائران مظلوم کشته شدند...
مجید من هم مظلوم کشته شد. علی‌محمدی، رضایی نژاد و احمدی روشن هم مظلوم کشته شدند.
و این رسم عاشقان است،
رسمی که از مولای مظلوم خویش آموخته اند.
مجید چه خوب که نیستی تا ببینی سفیانیان، مظلومانه میهمانان خدا را کشتند و بر پیکرشان تاختند.
مجید، دریغ از اندکی یاری و یا حتی جرعه ای آب!!!
قربان لبهای تشنه ات یا حسین (ع) ... مجید، عزیزم، میدانی که دلتنگ توام! اما خوشحالم که تو و یاران شهیدت در روح وریحانید و نزد پروردگارتان روزی می‌خورید.
اینجا، روی زمین، نوادگان یزید بس ناجوانمردانه می کشند و بر ازدیاد کشته ها نظاره می کنند
و عربده پیروزی سرمی دهند.
عزیزم همان بهتر که نیستی
اینجا هوا بس ناجوانمردانه سنگین و خونین است
مجید، عزیزم، بسیار دلتنگ توام! عزیزم، دعایمان کن . . .
بهجت قاسمی – همسر شهید دکتر مجید شهریاری
همسر شهید شهریاری دانشمند هسته ای کشورمان که به دست تروریست به شهادت رسید نیز با دل نوشته ای نجوای خود را با همسرش به روی کاغذ آورده و در مورد این حادثه درد دل اش را گفته است.:
شکوه نامه ای به آسمان
دلم گرفته،
دلم خیلی گرفته مجید،
عزیزم،
خودت میدانی که چقدر دلتنگ توام
فقط توئی که شنوای نجواهای شبانه من با خودت هستی
فقط توئی که فریادهای جگرسوز دلتنگی ام را در چشمان تر و سکوت حنجره ام می‌شنوی
مجید، عزیزم،
بسیار دلتنگم
و تو میدانی که لحظه لحظه هایم در انتظار دیدار توست
و مدام با خود میگویم:
"کاش مجیدم بود،
کاش مجید در کنارم بود.
امان از این همه تنهایی،
امان از این همه دلتنگی..."
و اما امروز ... می اندیشم:
چه خوب که نیستی
چه خوب که نیستی تا ببینی یزید و شمر و عمر سعد، سر از خاک برداشته اند و باز بر مسند جور نشسته و با محبان آل علی (ع ) همان می کنند که با فرزندش حسین (ع) کردند
و چه خوب که نیستی تا ببینی چگونه زائران و عاشقان خانه خدا را در لباس احرام و در حین انجام فریضه واجب الهی، به خاک و خون نشاندند.
این زائران همانند مولایشان تشنه لب به سوی حق رفتند.
ای ننگ بر شما یزیدیان!
ای ننگ بر شما اصحاب شمر و عمر سعد که تاریخ همواره گواه کفر و جورتان و جنایاتتان بوده است و کشته های "منا" نیز گواهی دیگر.
خدایا تو شاهد باش که زائران، لبیک گویان کشته شدند...
خدایا تو شاهد باش که زائران مظلوم کشته شدند...
مجید من هم مظلوم کشته شد. علی‌محمدی، رضایی نژاد و احمدی روشن هم مظلوم کشته شدند.
و این رسم عاشقان است،
رسمی که از مولای مظلوم خویش آموخته اند.
مجید چه خوب که نیستی تا ببینی سفیانیان، مظلومانه میهمانان خدا را کشتند و بر پیکرشان تاختند.
مجید، دریغ از اندکی یاری و یا حتی جرعه ای آب!!!
قربان لبهای تشنه ات یا حسین (ع) ... مجید، عزیزم، میدانی که دلتنگ توام! اما خوشحالم که تو و یاران شهیدت در روح وریحانید و نزد پروردگارتان روزی می‌خورید.
اینجا، روی زمین، نوادگان یزید بس ناجوانمردانه می کشند و بر ازدیاد کشته ها نظاره می کنند
و عربده پیروزی سرمی دهند.
عزیزم همان بهتر که نیستی
اینجا هوا بس ناجوانمردانه سنگین و خونین است
مجید، عزیزم، بسیار دلتنگ توام! عزیزم، دعایمان کن . . .
بهجت قاسمی – همسر شهید دکتر مجید شهریاری
۱.۶k
۱۴ مهر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.