کلمات وقتی نوشته می شوند، دیگر نمی شود فراموششان کرد. شای

کلمات وقتی نوشته می شوند، دیگر نمی شود فراموششان کرد. شاید به همین دلیل است که نسل های پیش از ما برای هم نامه عاشقانه می نوشتند، چرا که یک "#دوستت_دارم" یک " دلم برایت تنگ شده" روی کاغذهای بیات و زرد شده هنوز هم دل را می لرزاند.
امروز با فراگیر شدن وایبر و لاین و تلگرام و مسیج و اینستاگرام و هزار کوفت و زهرمار دیگر، کلمات شما ماندگار می شود.
پس حواستان باشد که با واژه ها چه می کنید.
وقتی شروع به نوشتن می کنید (چه برای کسی و چه درباره کسی) هوای واژه هایتان را داشته باشید.
نمی دانید چه رنجی دارد خواندن جملات تلخ، از کسی که دوستش دارید.... وخواندن دوباره اش، و خواندن صد باره اش.
خصوصا اگر مخاطب، شما نباشید و ناخواسته بفهمید کسی که برایتان ارزش داشته، مثلا به تلگرام فلان دوست مشترک مسیج زده و از شما با صفاتی که باورش هم سخت است، یاد کرده است.
یا وقتی پیام های عاشقانه کسی که دوستش داشتید را، در حافظه گوشی شخص سومی می بینید .... آن هم در زمانی که دست شما در دستش بود.
.

درد دارد.... می سوزاند.... ویران می کند....تا آن جا که دیگر هیچ امیدی به فراموشی نیست.
وقتی گوشی را در دست می گیرید، قبل از نوشتن کمی، فقط کمی فکر کنید.
شاید یک کلمه شما، زخمی بزند _آن قدر عمیق و بدخیم_ که هیچ وقت درمان نشود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
#نیلوفر_لاری_پور .



پ.ن:
این یادداشت را برای دوستی نوشته ام که بیشتر از ده روز است با واقعیتی از این دست روبرو شده.
دید.... ویران شد ولی بخشید و سکوت کرد.
کاری که در توان من نبود.... من اگر جای او بودم، هرگز نمی بخشیدم.
.

#کلمات #مسیج #نامردی #بخشش #آبرو #هرزنگاری #بیمار #نارفیق #ناجوانمردی #گذشت