ﻣﻦ ﺁﻥ ﺑﺎﻧﻮﻱ ﭘﺎﻳﻴﺰﻡ...

ﻣﻦ ﺁﻥ ﺑﺎﻧﻮﻱ ﭘﺎﻳﻴﺰﻡ...
ﺩﻣﻲ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ ﻣﻴﺮﻗﺼﻢ....
ﮔﻬﻲ ﻏﻤﮕﻴﻦ و ﺗﺎﺭﻳﻜﻢ.....
ﮔﻬﻲ ﺑﺎﺭاﻧﻲ اﻡ ﺧﻴﺴﻢ......
و ﮔﻪ ﮔﺎﻫﻲ. ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻋﺸﻖ
ﺗﻤﺎﻡ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﺭا ﺑﺮﮒ ﻣﻴﺮﻳﺰﻡ....
ﻧﻔﺲ ﻫﺎﻳﻢ اﮔﺮ ﺳﺮﺩ اﺳﺖ...
ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺮﮔﻬﺎﻳﻢ ﮔﺮﻡ و ﺗﺐ ﺩاﺭ اﺳﺖ...
ﭼﻮ ﺁﺗﺶ ﺭﻧﮓ ﻫﺎﻱ ﺳﺮﺥ و ﻧﺎﺭﻧﺠﻲ ﺑﻪ
ﺗﻦ ﺩاﺭﻡ
ﮔﻬﻲ ﻳﻚ ﻗﺎﺏ ﺭﻭﻳﺎﻳﻲ
ﻣﻴﺎﻥ ﻛﻮﭼﻪ ﺑﺎﻏﻲ ﺳﺎﻛﺖ و ﻏﻤﮕﻴﻦ...
ﮔﻬﻲ ﻳﻚ ﻣﻨﻆﺮﻩ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﻱ
ﺁﻥ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ
ﻛﻪ ﻧﻤﺪاﺭ اﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﺧﻴﺲ ﺑﺎﺭاﻥ اﺳﺖ
ﻧﮕﻮ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺩﻟﮕﻴﺮ اﺳﺖ اﻓﺴﺮﺩﻩ....
ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺻﻞ و ﻫﺠﺮاﻥ
ﻫﺮ ﺩﻭ ﺯﻳﺒﺎ اﺳﺖ و ﺭﻭﻳﺎﻳﻲ
ﻣﻨﻢ ﺑﺎﻧﻮﻱ. ""ﭘﺎﻳﻴﺰﻱ""


ﻣﻦ اﺯ اﺣﺴﺎﺱ ﻟﺒﺮﻳﺰﻡ........