دیگر شیون و زاری کفاف زندگی ام را نمی دهد .

دیگر شیون و زاری کفاف زندگی ام را نمی‌دهد .
گفتن برایم دیگر کم است .
یک شهر بعد از تو برایم مرورِ خاطرات است و دور هزارمم از گذشته ای که بودی تا گذشته ای که رفتی .
بعد از تو ؛
تنها روزهای بودن تو را دوباره زندگی کردم و
در من
هیچ آینده ای رخ نداد.
حالا دیگر با همه چیز خوب کنار آمده ام ،
با تنها قدم زدن ، تنها کتاب خواندن و حتی تنها شاهین گوش دادن ...
فقط با یک اتفاق کنار نیامدم ، آن هم تصمیم رفتنت به تنهایی !
میدانی محبوبِ من ؛
سرزنش چرا؟!
اصلا کار خوب را تو کردی که رفتی
که هیچ چیز در این جهان دیدنی نیست و این زیبایی
مگر نه اینکه از دست عشق بر می آمد و باقی دیگر هیچ !!!
شاید هم تو مانده ای و من رفته ام .
تو در بهترین زمان خاطرات از زندگی دست کشیدی و من به خیالِ دیدار دوباره ات با زمان پیش رفته ام
اما موقتی ست ، همه چیز موقتی ست ...
اگر خاطراتمان موقتی بود ، پس این دوری هم تمام میشود ،
به تو قول میدهم
تمام میشود جانِ من ،
میپرسی چه روز ؟
" روزی که دیگر ، عمر من کفاف بی تو زندگی کردن را ندهد "
و من رها میشوم از زمانی که
مرا با خود برده است
و تو را
در بهترین دقایق آن خاطراتی که
"خدا میداند چقدر دوستش دارم"
امانت نگاه داشته است. 🖤