می خواهم قدردانی کنم از تمام کسانی که حضورشان در جهانم نو

می‌خواهم قدردانی کنم از تمام کسانی که حضورشان در جهانم نوری‌ست در بی‌نهایتِ تاریکی. از آنان که به واسطه‌ی تعلق‌خاطر، دوست نام می‌گیرند و از آنان که خانواده‌اند و عزیزند و رفیق‌ترین و از آنان که نسبتی ندارند با من و نزدیک‌ترینند به من.
بدانید که برای شماست که دیرپاترم در مقابل ناملایمات روزگار و
سخت‌جان‌ترم در برابر جهان.
آدمی بدون دوست، رفیق، خانواده،
آدمی بدونِ عزیزِ کسی بودن و بدون دوست داشتن، به کدامین انگیزه دلخوش باشد؟ با کدامین توان بجنگد و در کدامین جغرافیای امید زیست کند؟ با که حرف بزند؟ با که بخندد؟ و اشک‌ها و لبخندهاش را با کدامین آغوش امن و پذیرنده به اشتراک بگذارد