انیشتن آفرين بر تو

انیشتن آفرين بر تو
خلاء با سرعت نوری كه داری در نور ديدی
زمان در جاودان پی شد، زمان در لامكان طی شد
حيات جاودان كز درك بيرون بود پيدا شد
بهشت روح علوی كه دين می گفت جز اين نيست
تو باهم آشتی دادی جهان دين و دانش را
صد هزار احسنت وليكن صد هزار افسوس
حريف از كشف و الهام تو دارد بمب می سازد
انيشتن اژدهای جنگ
جهنم كام وحشتناك خود را باز خواهد كرد
چه می گويند
مگر مهر و وفا محكوم اضمحلال خواهد بود
مگر آه سحرخيزان سوی گردون نخواهد شد
مگر يك مادر از دل وای فرزندم نخواهد گفت
انيشتن بغز دارم در گلو دستم به دامانت
نبوغ خود به كام التيام زخم انسان كن
سر اين نا جوانمردان سنگين دل به راه آور
نژاد و كيش و مليت يكی كن ای بزرگ استاد
زمين يك پايتخت امپراتوری وجدان كن
تفوق در جهان قائل مشو جز علم و تقوی را
انيشتن نامی از ايران ويران هم شنيدستی
به اين وحشی تمدن گوشزد كن حرمت مارا
حكيما محترم می دار مهد ابن سينا را
انيشتن پا فراتر نه جهان عقل هم طی كن
كنار هم ببين موسی و عيسي و محمد را
كليد عشق را بردار و حل اين معما كن
وگر شد از زبان علم اين قفل كهن وا كن
انيشتن باز هم بالا خدا را نيز پيدا كن
#شهریار
#استاد_شهریار
#بخوان_شعر_سخن_ناب