-

-
بیقراری هایِ دلم پایان ندارد
بسانِ رودخانه‌ای در تلاطم و
بسانِ جاده‌ای متروک و بی‌مسافرم ..
نداشتنت درد استُ
بر گلویِ واژه ها زخم میزند
نفسم می گیرد ..
اینجا من هستمُ
دلی بیقرار
حالی آشوب
و غمی که مرا تنگ در آغوش گرفته ..
ای آبیِ رویایی،
میشود به خدا بگویی پادرمیانی کند؟
میشود برای آرامشم پیش قدم شوی؟
میشود بیایی...؟...