کجا رفتی قاصدکم ؟

کجا رفتی قاصدکم ؟
بالاخره به روزی رسیدم که متوجه شدم ؛ بیشتر از اینکه با خودت زندگی کرده باشم ، توی خاطراتم دنبالت گشتم ، بغلت کردم ، بوسیدمت ، و..زندگی کردمت¡!
درسته خیلی وقته نبوسیدمت ولی ،
حس بهشتی اون پنج باری که بهم اجازه دادی ببوسمت رو یادم نمیره..
میدونی ، حس بوسیدنت مثل بوسیدن چیزی عه که قابل لمس نیست ، مثل این میمونه که ابری که روی برکه شناوره رو توی آغوشت بگیری ، بوی شیرین و تلخش که بهم آمیخته شده رو با تموم وجودت زندگی کنی و در نهایت..بالاخره ، بوسه کوچولویی روی اون بزنی..همونقدر لطیف ، همونقدر خواستی
از بچگی دلم میخواست به ابرا دست بزنم ، روشون بازی کنم ، بیفتم روشون و باهاشون بخوابم ، بغلشون کنم ، و ازشون بخورم..اگه اینو به خودت میگفتم مطمئنم میزدی تو سرم چون ، همین الان لب هات رو به ابر روی برکه مثال زدم
ولی ، تو آرزوی بچگی منو برآورده کردی ،
شاید همه ش نه ولی
من به ابرا دست زدم..
از نزدیک نگاهشون کردم..
باهاشون بازی کردم..
کنارشون خوابیدم..
و ، یه کوچولو ازش تست کردم..
و حتی روشدن خوابیدم..نه نه ، ابرای کوچولو روی من خوابیدن..
دلم برات تنگ شده :)
الان منو با یه گوشی و این پیج ول کردی کجا رفتی...من..
بدون تو چیکار کنم قاصدک کوچولوم..؟¿