شبم از بی ستارگی ، شب گور / در دلم پرتو ستاره ی دور / آذر

شبم از بی ستارگی ، شب گور / در دلم پرتو ستاره ی دور / آذرخشم گهی نشانه گرفت / که تگرگم به تازیانه گرفت / بر سرم آشیانه بست کلاغ / آسمان تیره گشت چون پر زاغ / مرغ شب خوان که با دلم می خواند / رفت و این آشیانه خالی ماند / آهوان گم شدند در شب دشت / آه از آن رفتگان بی برگشت#دلتنگی😔#ویسگون