من آدمِ یک جا نشستن و

من آدمِ یک جا نشستن و
افسوس خوردن نیستم...
در هر شرایطی که باشم،
کاری که دلم بخواهد را می کنم،
روحیه ام را هیچ جوره نمی بازم،
و خودم را وابسته ی هیچ کس نمی کنم
می دانم که وابستگی،
از ارزشمندی ام کم می کند...
من حتی افسوسِ مردنم
را هم نمی خورم،
دلیلی ندارد
بخواهم نگرانِ دنیایِ بعد از خودم باشم...
اما تا زمانی که هستم؛
یک منِ منحصر به فرد
و قوی خواهم ماند..
من خودم ، هوایِ خودم را دارم،
من به خودم تکیه داده ام...
در دنیایِ هدفمندِ من؛
جایِ هیچ کسی خالی نیست...