کسی را نداشته باشی بهتر از این است که بیاید وسط زندگی ات

کسی را نداشته باشی بهتر از این است که بیاید وسط زندگی ات و زهر مارت کند همه چیز را...

چه خبرتان است؟
چرا اینقدر نمک نشناس شده اید؟
خانه تان خراب شود مگر همین شما نبودید که روز اول با پای خودتان آمدید و ما همه چیزتان شده بودیم؟
مگر نامه فدایت شوم برایتان فرستاده بودیم؟
التماس کردیم اگر نباشید بدونِ شما یک آب خوش
از گلوی لحظه هایمان پایین نمیرود؟
مهد کودک نیامده اید که...
این تیکه گوشتِ زبان نفهم اسمش دل است که هر کاری دلتان می خواهد با سلولهایش می کنید و آخرش هم می گویید:
ببخش ما برای هم ساخته نشده ایم...!

خواهش میکنیم آرام تر بی لیاقت باشید...
گند زده اید به دوست داشتن و مدام تعداد طعمه هایتان هی بیشتر و بیشتر می شود...
عشق مال آدم بزرگ هاست نه یک بچه دبستانی...