شاید برای خیلی آدم ها تولد روز شادی و جشن باشد اما برای م

شاید برای خیلی‌آدم‌ها تولد روز شادی و جشن باشد اما برای من همیشه به یادآورنده گذر زمان و یادآوری چیزهایی است که در زندگی از دست دادهام.
امروز در آغوش‌ سال‌ هایی‌ که‌ بیشتر به‌ غم‌ می‌مانند تا شادی ،‌ تولد دیگری را جشن می‌گیرم. این روز برای من نه تنها یادآور لحظه‌های خوشی است که در وجودم هستند، بلکه یادآور غم‌ها و دلتنگی‌هایی است که به جایی از دل عمیقم نشسته‌اند.
تولد من نه تنها نشانه‌ای از گذر زمان، بلکه فریادی است از درونم؛ فریاد از آنچه که در دل دارم. چشم‌هایم به آسمان خیره می‌شوند و به ستاره‌ها فکر می‌کنم، ستاره‌هایی که گاهی در ابرها پنهان می‌شوند و گاهی در نوری کمرنگ‌تر از آنچه که آرزو میکنم، می‌درخشند.
امروز، در دل رنج و سوزش سال‌های پیش، تسلیم شدم. تسلیم به واقعیت زندگی، به روزهایی که گذشتند و به آرزوهایی که هنوز در دل دارم. نمی‌دانم چه سرنوشتی در انتظار من است، اما می‌دانم که باید با تمام وجود، طعم زندگی را بچشم؛ حتی اگر طعمی تلخ‌تر از آنچه انتظار داشتم باشد.
در این روز، برای خودم آرزو می‌کنم: آرزوی آرامش در دل، رهایی از غم، و قدرت برای ادامه مسیرم. تولدی که شاید به خودم یادآوری کند که زندگی گاهی به غم می‌گذرد و گاهی به شادی، اما هر دو بخشی از این سفر بی‌پایان هستند.

۱۴۰۳/۸/۳۰