گیس و گیس کشی

چقدر دوست داشتن قشنگه !
چقدر خوبه کسی رو داشته باشی، که دوستت داشته باشه، که دوستش داشته باشی....
روزهایی که قراره ببینیش، دلت به تالاپ و تولوپ بیافته
فکرتو درگیر کنه که اگه اومد یه چیزی بهش بدی! یخچالت رو پر کنی تا وقتی اومد براش کم نذاری، بشقاب میوه ش رو پرکنی و بشینی کنارشو، یه دل سیییر نگاهش کنی
باهاش حرف بزنی
از گرمی هوا بگی، از اینکه برق خونه اونا هم قطع شده این چند روز و بعد به باعث و بانیش کلی دری وری بگین و با هم بلند بلند بخندین، همینجوری ... الکی
بعد سفره رو پهن کنی و ته دیگ های سیب زمینی طلایی شده رو نشونش بدی و با برق چشماش، حال کنی...
ماکارونی رو توی بشقاب بریزی، بدون دیس.. خودتی و خودش.. بعد سس خرسیِ مهرام رو از تو یخچال در بیاری و یه جوری بذاری جلوش که انگار خرس طلاییه و فقط منحصرا به تو دادنش!
بعدشم یه چایی دم کنی و با نقل و چندتا دونه شکلات، بشینین با هم نوش جان کنین و اون بگه.... آخ که چقد می طلبید چایی بعد ماکارونی با سس خرسی

گاهی وقت ها، آدما.... یه آدمایی رو می خوان که یک روز، فقط یک روز، ... الکی الکی.. باهم خوش باشن!
بودن این آدما، تو زندگی هر کسی چقدر نیازه
چقدر دوست داشتن قشنگه.. بدون هیچ حاشیه ای
اصلا نهارم ته دیگ سیب زمینی با سس خرسی مهرام نباشه، همون چای ساده باشه و اون خنده ها، اون دلخوشیا
آدم دلش وامیشه
همیشه که نباید از غم وغصه گفت، همیشه که نباید نصیحت کرد... گاهی وقت ها باید قلبو، بزرگ تر کرد.

تو... کودومشی؟ اونی که تو یخچالش سس خرسی داره یا اونی که اومده که.... اومده باشه
ایشالله باشه ازین آدما تو زندگیت
ایشالله خودتم لایقش باشی