من هیچوقت آدم خوش شانسی نبودم،

من هیچوقت آدم خوش شانسی نبودم،
یعنی نشد یبار یکی برام تلاش کنه، نشد یبار برای یکی اون آدم مهمه باشم.
تا جایی که یادمه، همیشه تنها بودم.
نمیگم کسی کنارم نبوده یا کسی دوستم نداشته؛ بودن، خیلیم بودن، ولی کافی نبودن. اینکه صرفا کنارم بودن کافی نبود، من نیاز داشتم که یکی بلدم باشه.
نیاز داشتم حالم برای یک مهم باشه، در حدی که برای حال خوب من تلاش کنه.!:)