نیم نگاه(ژانر دفاع مقدس)
☢☣☣☣☣☢
نیم نگاهی به «تنگه ابوقریب»/ فیلمی که پس از سالها نور امید را به سینمای جنگ تاباند
«تنگه ابوقریب» قصه رشادت رزمندگانی عاشق وطن است؛ فیلمی که پس از سالها نور امیدی را به سینمای جنگ ما تاباندسینمای جنگ نه در ایران بلکه در کشورهای پیشرفته و صاحب سینما از جایگاه ویژهای برخوردار است، چون میتوان در آن رشادتها، غیرت، فرهنگ و ... را نشان داد و آن را به عنوان زبانی جهانی مطرح کرد؛ اما متاسفانه در کشور ما تا نام سینمای جنگ میآید مسئولان بلندگوی نبود بودجه را در دست گرفته و از تولید آنها شانه خالی میکنند. اما همین مسئولان برای ساختن فیلمهای بی مایه و پرهزینه در دیگر ژانرها در صف اول میایستندسال گذشته بود که خبر تولید فیلمی با موضوع دفاع مقدس با نام «تنگه ابوقریب» ساخته بهرام توکلی و تهیه کنندگی سعید ملکان در رسانهها منتشر شد. فیلمی که در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت و توانست پس از سالها کمبود در این حوزه سر و صدایی درست به پا کند.
«تنگه ابوقریب» قصه گروهی از رزمندگان و عزیزان ما و روایتی است از دفاع گردان عمار در برابر لشکرکشی رژیم بعث به فکه و شرهانی که نشان میدهد با قلب و روح و ایمان قوی و واقعا دست خالی به نسبت سلاحهای عراقی، مقاومت کردند و کشورمان را از خطری بزرگ نجات دادند.
انگار بهرام توکلی قبل از ساخت این فیلم نیت این را داشته که با تمام قدرت و داشتههای خود در زمینه کارگردانی پا در میدان گذاشته و آن را کارگردانی کند. این گفته را پس از دیدن فیلم میتوان مشاهده کرد. البته که در فضای فیلم شلوغ اینچنینی اشتباهاتی در کارگردانی وجود دارد، اما بسیار اندک و فقط با نگاه ریزبین و فنی میتوان مشاهده کرد؛ چون مخاطب آنقدر غرق در دیدن میشود که بقیه مسائل فراموشش میشود.
بهرام توکلی نویسنده فیلمنامه این اثر نیز هست و به شدت مشخص است که سعی کرده دور از شعارزدگی قلم خود را روی کاغذ بغلطاند؛ چون میداند مخاطب امروز از درشتنمایی و شعارزدگی فرار میکند و اصلاً آن را نمیپسندد. اصلا اگر بخواهیم حرفهای به جریان نگاه کنیم، شعارزده شدن یک اثر اتفاق درستی نیست...
البته «تنگه ابوقریب» هم قطعاً بدون اشکال نیست و نگاههای حرفه ایتر آنها را خواهند دید؛ اما در کل توانست پس از سالها نور امیدی به سینمای جنگ ما ببخشد و بگوید که میتوان این فیلمها را ساخت، اما نیاز به نگاه مهربانانه مسئولان دارد.
نیم نگاهی به «تنگه ابوقریب»/ فیلمی که پس از سالها نور امید را به سینمای جنگ تاباند
«تنگه ابوقریب» قصه رشادت رزمندگانی عاشق وطن است؛ فیلمی که پس از سالها نور امیدی را به سینمای جنگ ما تاباندسینمای جنگ نه در ایران بلکه در کشورهای پیشرفته و صاحب سینما از جایگاه ویژهای برخوردار است، چون میتوان در آن رشادتها، غیرت، فرهنگ و ... را نشان داد و آن را به عنوان زبانی جهانی مطرح کرد؛ اما متاسفانه در کشور ما تا نام سینمای جنگ میآید مسئولان بلندگوی نبود بودجه را در دست گرفته و از تولید آنها شانه خالی میکنند. اما همین مسئولان برای ساختن فیلمهای بی مایه و پرهزینه در دیگر ژانرها در صف اول میایستندسال گذشته بود که خبر تولید فیلمی با موضوع دفاع مقدس با نام «تنگه ابوقریب» ساخته بهرام توکلی و تهیه کنندگی سعید ملکان در رسانهها منتشر شد. فیلمی که در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت و توانست پس از سالها کمبود در این حوزه سر و صدایی درست به پا کند.
«تنگه ابوقریب» قصه گروهی از رزمندگان و عزیزان ما و روایتی است از دفاع گردان عمار در برابر لشکرکشی رژیم بعث به فکه و شرهانی که نشان میدهد با قلب و روح و ایمان قوی و واقعا دست خالی به نسبت سلاحهای عراقی، مقاومت کردند و کشورمان را از خطری بزرگ نجات دادند.
انگار بهرام توکلی قبل از ساخت این فیلم نیت این را داشته که با تمام قدرت و داشتههای خود در زمینه کارگردانی پا در میدان گذاشته و آن را کارگردانی کند. این گفته را پس از دیدن فیلم میتوان مشاهده کرد. البته که در فضای فیلم شلوغ اینچنینی اشتباهاتی در کارگردانی وجود دارد، اما بسیار اندک و فقط با نگاه ریزبین و فنی میتوان مشاهده کرد؛ چون مخاطب آنقدر غرق در دیدن میشود که بقیه مسائل فراموشش میشود.
بهرام توکلی نویسنده فیلمنامه این اثر نیز هست و به شدت مشخص است که سعی کرده دور از شعارزدگی قلم خود را روی کاغذ بغلطاند؛ چون میداند مخاطب امروز از درشتنمایی و شعارزدگی فرار میکند و اصلاً آن را نمیپسندد. اصلا اگر بخواهیم حرفهای به جریان نگاه کنیم، شعارزده شدن یک اثر اتفاق درستی نیست...
البته «تنگه ابوقریب» هم قطعاً بدون اشکال نیست و نگاههای حرفه ایتر آنها را خواهند دید؛ اما در کل توانست پس از سالها نور امیدی به سینمای جنگ ما ببخشد و بگوید که میتوان این فیلمها را ساخت، اما نیاز به نگاه مهربانانه مسئولان دارد.
۱۰.۶k
۰۷ آذر ۱۴۰۱
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.