به یک جمله با پوست سخت، به یک آغوشِ پر از کلمه با دستای س

به یک جمله با پوست سخت، به یک آغوشِ پر از کلمه با دستای سرخ و بوی معرفت نیاز داشتم، به یک نفر که موهاش از قِدمت عشق سپید شده باشه، به یک نفر که با دو تا انگشتی که سیگارو نگه داشته به محال اشاره کنه و با صدای فروخورده، مسیر هم قبیله‌های بی‌پناه‌و نشون بده. به یک ابرمرد که روی پیشونیم دست بکشه و بگه: «تنمون ضایع شده، رفاقتمون که جایی نرفته.»
#جلال_حاجی‌زاده
من به تو نیاز داشتم... که عشق واقعی ترین نیاز انسان است...
تو به من نیاز نداری... که سایه غیرواقعی ترین نیاز انسان است...