ناراحت نیستم. ناراحت نیستم اگر دوستتان داشتم و دوستم نداش

ناراحت نیستم. ناراحت نیستم اگر دوستتان داشتم و دوستم نداشتید، اگر مهربان بودم و مهربان نبودید، اگر لبخند زدم و با بغض و کینه نگاهم کردید. ناراحت نیستم از اینکه بهترین ویژگی‌های مرا به بدترین صورت‌های ممکن تعبیر کردید و من بدترین خصلت‌های شما را با ملایمتی وصف‌ناپذیر توجیه می‌کردم، که مدام حق می‌دادم و نمی‌خواستم هیچ چیز را بد تعبیر کنم و واقعا حق نداشتید و داشتید بد می‌کردید به من. ناراحت نیستم که با شما مثل خودتان رفتار نکردم.
من برای آرامش خودم نادیده می‌گرفتم و برای جلای روان خودم می‌بخشیدم و برای صفای درون خودم محبت می‌کردم. وگرنه خوب می‌فهمیدم چه می‌گذرد و خوب می‌فهمیدم شما انعطاف‌پذیر نیستید و هرگز جواب خوبی را با خوبی نخواهید داد. من داشتم راه خودم را می‌رفتم و گاهی شبیه رهگذری در مسیرم شما را ملاقات می‌کردم و عاقلانه این بود که با لبخند و مهربانی فقط عبور کنم و بپذیرم که هرچه می‌کنید، با خودتان می‌کنید! من اگر از کنارتان عبور کنم و نادیده بگیرم، آسیبی نخواهم‌دید.
اگر خوب باشید، برای خودتان خوبید و اگر بد، به خودتان آسیب می‌زنید، واقعیت جهانِ همه‌مان همین است، ما برآیند همان انرژی‌هایی را دریافت می‌کنیم، که سمت دیگران فرستاده‌ایم.