فکر کردم به لحظه ای که با اینهمه چین و چروک منتظر مرگم و

فکر کردم به لحظه ای که با اینهمه چین و چروک منتظر مرگم و می‌دونم چیزی به تموم شدن نمونده. دنیارو چند لحظه از اون دریچه دیدم.
به نظرتون اون لحظه، غم های الانمون بیشتر مهمه یا زندگی ای که نکردیم؟ لذتی که نبردیم؟ زجری که اشتباهن به خودمون دادیم؟ اگر واقعن همه چیز خیلی کوتاه تر از چیزی که ما تصور می‌کنیم باشه چی؟ کاش میشد اون لحظه حسرتی نداشته باشیم.
از هانای عزیز، متن هایی برای هیچ
#پست_جدید