‍ “همه وجود خود را به که می سپاری؟!”

‍ “همه وجود خود را به که می سپاری؟!”

💌به هر چیزی که توجه کنی، به هر چیزی که خود را بسپاری، به اسارتش رفته ای و بی آنکه بدانی بنده اش گشته ای.
‌
💚 همه وجود خود را که مجرای اصلی دریافت هایت است، تنها به مطلق لایتناهی بسپار و در همه حال او را دریاب، که این بندگی عین آزادی است.



💌 فاصله میان انسان و خدا، نه فیزیکی است و نه متافیزیکی.

💚بلکه معیار آن، میزان عشق و تسلیم است.

آن که دوستدار “حقیقت” و تسلیم راستی و درستی است _هر جا که باشد_ نزدیک خدا و در قُرب اوست.

💌و آن که چنین نباشد -اگرچه ظاهراً عابد و معبدنشین باشد- دورترین است از خدا.

💌إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا ۖ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿٧٩﴾

من به دور از انحراف و با قلبی حق گرا همه وجودم را به سوی کسی که آسمان ها و زمین را آفرید، متوجه کردم و از مشرکان نیستم.

سوره انعام