اگه قراره روزای دیگه هم اینجوری پیش بره که

چیزی از من نمیمونه...
دلم میخواد برم شمال تنهای تنها
به هیچی فک نکنم
فقط یه لیوان قهوه با شکلات تلخ
شیر کاکائو و چیپس و پفک و همه ی اون چیزایی که میخوام و بردارم و جاهایی برم که نمیخوام با کسی اونجا باشم فقط خودم باشم و طبیعت اونجا و ارامشش

برم ماسال....
فقط اسمونو نگاه کنم و به هیچی غیر از خودم فکر نکنم
یه ارامشی بگیرم که چن وقته دنبالشم
یه چیزایی رو اونجاها پیدا کنم که دنیارو بخاطرش گشتم
یکارایی بکنم که شاید از نظر بقیه اصلا هم جالب نباشه
پلی من انجامش بدم
قشنگ ترین شبا رو تنهایی رقم بزنم
با فیلمام
خوراکی هام
یه فنجون قهوه
و خودم

کاش همه چیز اینجوری خوب باشه...
بهش که فک میکنم حتی... ارامش میگیرم:)

پ. ن: ارامش و با خودم تجربه میکنم... مگه چیه؟!)))