انگشتانش روی کلاویه های پیانو میرقصیدند ،

انگشتانش روی کلاویه‌های پیانو میرقصیدند ،
آوا های ناموزونی می‌نواخت ،
دنیا همه چشم و گوش بسته شد ...
( مگر چه میزند؟! چه میکند؟! )
مگر فرقی برایش داشت؟!
میخندید ، میخندید ، میخندید ...
با عشق بیشتری نواخت ،
او فقط برای دل خودش میزد ...